Αποτύπωση - Επανάχρηση: Εργατική Λέσχη στο Παγκράτι

Abstract

Αντικείμενο της εργασίας είναι η επανάχρηση ενός παλιού νεοκλασσικού κτιριακού κελύφους, στην πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι, το οποίο αποκαθίσταται και μετατρέπεται σε εργατική λέσχη, δημιουργώντας ένα κοινωνικό πυρήνα γειτονιάς. Προκειμένου η επανάχρηση και η επέμβαση στο ήδη υπάρχον κτίσμα, να γίνουν με σεβασμό και συμβατότητα, κρίθηκε αναγκαίο και σκόπιμο να προηγηθεί μία εκτεταμένη και διεξοδική αποτύπωσή του να γίνει κατανοητός ο παλιός τρόπος δόμησης. Στόχος ήταν να γίνει μία παρέμβαση ελαφριά και ήπια, η οποία όμως να βρίσκεται σε ξεκάθαρη αντίθεση με το υφιστάμενο κτίριο. Γι’ αυτό το λόγο και κρίθηκε σκόπιμο στη φέρουσα κατασκευή και τα νέα κτίσματα, να χρησιμοποιηθούν υλικά, τα οποία να διαφοροποιούνται πλήρως (μέταλλο, καλάμια, πάνελ πολυουρεθάνης ). Ωστόσο, για τα μη φέροντα στοιχεία, καθώς επίσης για την επίπλωση ή ακόμη και την εξομάλυνση του φυσικού εδάφους, ανακυκλώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν, με διαφορετικό πλέον τρόπο, πολλά από τα υλικά που καθαιρέθηκαν από το κτίριο (πέτρες, επανάχρηση ξύλινων στοιχείων, κεραμίδια).

The topic of the dissertation is the reuse of an existing neoclassical building shell, in Proskopon Square in Pagkrati, which is rehabilitated and converted into a social centre, creating a meeting point of interaction in the neighbourhood. Out of respect and to achieve a compatible intervention, it was necessary an extensive and thorough study and analysis of the neoclassical building so as to understand the old way of construction. The purpose was a mild and light intervention, but also a clear contrast between the «new» and the «old». For this reason, it was considered appropriate to use materials, which can fully differentiate for the new supporting structures (metal, canes, and panel of polyurethane). However, the non-structural elements, the interior design and the landscaping, were formed with recycled and reused materials, that were taken off the building itself (rocks, reuse of the wooden parts, tiles).