dc.contributor.author |
Δημούλη, Ευαγγελία
|
el |
dc.contributor.author |
Dimouli, Evangelia
|
en |
dc.date.accessioned |
2014-11-28T12:20:23Z |
|
dc.date.available |
2014-11-28T12:20:23Z |
|
dc.date.issued |
2014-11-28 |
|
dc.identifier.uri |
https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/39766 |
|
dc.identifier.uri |
http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.726 |
|
dc.description.abstract |
The Cycladic roots will forever mark the artistic inspiration of Gaitis. In regards John Gaitis the life and works, his work and his time, his artistic career and his artistic language, we must take into account the generation that reach manhood through the resistance to the passage of the Metaxas dictatorship possession and as civil in Greece. The 20th century notes the shift to the new political, social and artistic reality. In his work, the Gaitis from the early years, is conscious of the constant shifting boundaries between the traditional processes, the established knowledge and traditional categories of art. Throughout the work a continuous shift of painting to sculpture, design to writing, architecture, surveying for the geometry of the set design for the event, printmaking to multiple, sculpture to installations and construction. Naturally, the war and occupation remove dilemmas. His work Gaitis clearly raises the question of identity, and raises issues concerning the phenomenon of culture. A culture that is filtered through the Greek daily life, but actually relates to Man. This is mainly for minor tradition of everyday life, which is traditionally the subject, for the event, where <event determines a situation of utterance, a celebration, an etiquette host>, which combined, however, the work of Gaitis effectively as proves successful subversiveness governing this combination, with the major culture, ie the culture-monument here relates to the lived history and culture lived. The coexistence of these two aspects of the culture seems to negate all laws ironically plausibility, while not actually do other than to visualize the way in which one says things and how they do so, how one experiences life experience through contemporary popular culture. |
en |
dc.rights |
Default License |
|
dc.subject |
Γιάννης Γαϊτης |
el |
dc.subject |
Ανθρωπάκι |
el |
dc.subject |
Ζωγράφος |
el |
dc.subject |
Γλύπτης |
el |
dc.subject |
John Gaitis |
en |
dc.subject |
Homunculus |
en |
dc.subject |
Painter |
en |
dc.subject |
Sculptor |
en |
dc.title |
Ο ζωγράφος Γιάννης Γαϊτης |
el |
dc.title |
The painter John Gaitis |
en |
dc.type |
Διάλεξη |
|
dc.contributor.department |
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας & Σχεδιασμού |
el |
heal.type |
learningMaterial |
el |
heal.classification |
Painters--Greece |
en |
heal.language |
el |
el |
heal.access |
campus |
el |
heal.recordProvider |
ntua |
el |
heal.publicationDate |
2014-10-17 |
|
heal.abstract |
Οι κυκλαδίτικες ρίζες του Γιάννη Γαίτη θα σημαδέψουν για πάντα την καλλιτεχνική έμπνευση του . Σ΄ όλη του τη ζωή θα διατηρήσει αυτή την παιχνιδιάρικη διάθεση κι ένα επινοητικό πνεύμα, ιδιότητες που θα μεταδώσει αργότερα στα ανθρωπάκια του.Ο 20ός αιώνας σημειώνει τη στροφή προς τη νέα πολιτική, κοινωνική και καλλιτεχνική πραγματικότητα.Στο έργο του ο Γαίτης, από τα πρώτα κιόλας χρόνια, είναι συνειδητή η συνεχής μετατόπιση των ορίων ανάμεσα στις παραδοσιακές διαδικασίες, την καθιερωμένη γνώση και στις κλασικές κατηγορίες της τέχνης. Σ’ όλο του το έργο είναι συνεχής η μετατόπιση της ζωγραφικής προς τη γλυπτική, του σχεδίου προς τη γραφή, της αρχιτεκτονικής αποτύπωσης προς τη γεωμετρία, της σκηνογραφίας προς το γεγονός, της χαρακτικής προς το πολλαπλό, της γλυπτικής προς τις εγκαταστάσεις και τις κατασκευές. Όπως είναι φυσικό, ο πόλεμος και η κατοχή αίρουν τα διλήμματα. Το έργο του Γαίτη θέτει σαφώς το ζήτημα της ταυτότητας, και θίγει θέματα που αφορούν το φαινόμενο της κουλτούρας. Μιας κουλτούρας που διηθείται μέσα από την ελληνική καθημερινή ζωή, αλλά που αφορά στην πραγματικότητα τον Άνθρωπο. Πρόκειται κυρίως για την ελάσσονα λαϊκή παράδοση της καθημερινότητας, που είναι παράδοση του υποκειμένου, για το συμβάν, όπου <το συμβάν προσδιορίζει μια κατάσταση εκφώνησης, μια γιορτή, μια εθιμοτυπία υποδοχής>, η οποία συνδυάζεται, όμως, στο έργο του Γαίτη αποτελεσματικά, όπως αποδεικνύει η επιτυχής ανατρεπτικότατα που διέπει αυτόν τον συνδυασμό, με το μείζονα πολιτισμό, δηλαδή με την κουλτούρα- μνημείο, που εδώ σχετίζεται με τη βιωμένη ιστορία και τον βιωμένο πολιτισμό. Η συνύπαρξη των δύο αυτών εκδοχών της κουλτούρας μοιάζει να ανατρέπει ειρωνικά όλους τους νόμους ευλογοφάνειας, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνει άλλο από το να οπτικοποιεί τον τρόπο με τον οποίο λέει κανείς τα πράγματα και τον τρόπο με τον οποίο πράττει, δηλαδή τον τρόπο που βιώνει κανείς την εμπειρία της ζωής μέσα από τον σύγχρονο λαϊκό πολιτισμό. |
el |
heal.advisorName |
Εμμανουήλ, Μελίτα |
el |
heal.committeeMemberName |
Ζαχαριάδης, Ιωάννης |
el |
heal.committeeMemberName |
Ξένου, Ευανθία |
el |
heal.academicPublisher |
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών |
el |
heal.academicPublisherID |
ntua |
|
heal.numberOfPages |
48 |
|
heal.fullTextAvailability |
false |
|