Θαλάσσια μεταφορά επικίνδυνων εμπορευμάτων

Abstract

Η ασφαλής μεταφορά των επικίνδυνων προιόντων αποτελεί θέμα ζωτικής σημασίας τόσο για τους επαγγελματίες μεταφορείς, όσο και για την κοινωνία ευρύτερα, καθώς συμβάλλει στην πρόληψη των ατυχημάτων που κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. Κατά συνέπεια, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς έχουν οικονομικό και γενικότερο όφελος από την ασφαλή διεκπεραίωση του μεταφορικού έργου.

Η μεταφορά επικίνδυνων εμπορευμάτων και υλικών είναι μία πολύπλοκη διαδικασία, που χρήζει το συντονισμό πολλών υποχρεωτικών προδιαγραφών και κανονισμών. Μόνο εταιρείες που έχουν λάβει ειδική πιστοποίηση έχουν δικαίωμα τη νόμιμη μεταφορά των παραπάνω εμπορευμάτων. Η επιβολή αυτή διασφαλίζει τη σωστή συσκευασία και επισήμανση, την τοποθέτηση ετικετών και την συνοδεία από τα σχετικά έγγραφα, καθώς και τον όλο χειρισμό των εμπορευμάτων αυτών. Οι κανονισμοί αυτοί υφίστανται, όχι μόνο για την συμμόρφωση με τους νόμους της χώρας, αλλά και για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και προστασία όλων των εμπλεκομένων. Παρόλο που πολλές χώρες έχουν διάφορους κανονισμούς που ακολουθούν την επιτυχημένη θαλάσσια μεταφορά επικίνδυνων προιόντων, παγκοσμίως ακολουθείται ένα κοινό πρότυπο με την ονομασία IMDG.

Στην παρούσα εργασία, με αφορμή την πληθώρα των ατυχημάτων που σημειώνονται στις θαλάσσιες μεταφορές επικίνδυνων προιόντων παγκοσμίως, παρουσιάζονται τα μέτρα και οι κανονισμοί που πρέπει να εφαρμόζονται, κατά τη διαχείριση των προιόντων αυτών. Η εργασία χωρίζεται σε πέντε κεφάλαια:

Το πρώτο κεφάλαιο περιλαμβάνει αναλυτική περιγραφή των επικίνδυνων προϊόντων, καθώς και ένα διαχωρισμό αυτών σε κατηγορίες, σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, κανονισμοί και προδιαγραφές, που διέπουν την θαλάσσια μεταφορά επικίνδυνων προιόντων διεθνώς, στην Ευρωπαική Ένωση, καθώς και στον ελλαδικό χώρο. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεταιαναφορά των κανονισμών που πρέπει να τηρούνται, κατά τη διάρκεια των διαδικασιών αποθήκευσης, στοιβασίας, συσκευασίας και φορτοεκφόρτωσης των επικίνδυνων προιόντων. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι κατηγορίες,οι παράγοντες πρόκλησης και οι επιπτώσεις των ατυχημάτων κατά την θαλάσσια μεταφορά επικίνδυνων προιόντων και προτείνονται τρόποι ασφαλούς δράσης και επέμβασης στην περίπτωση αυτών. Στο τελευταίο κεφάλαιο παρουσιάζονται κάποια βασικά στοιχεία για τις συνδυασμένες μεταφορές επικίνδυνων προιόντων, στη συνεχεία αναλύεται η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για τις συνδυασμένες μεταφορές και τέλος γίνεται αναφορά στα σύγχρονα εμπορευματικά κέντρα.

The safe transport of dangerous goods is vital for professional carriers, and for society at general, as it contributes in the prevention of accidents that cost in human lives and properties. Therefore, all stakeholders have financial and overall benefit from the safe handling of the whole procedure of transportation. The transportation of hazardous goods and materials is a complex process that requires the coordination of many mandatory standards and regulations. Only companies that have received special certification have the legal right to transfer the above goods. This enforcement ensures the proper packaging and labeling, tagging and carriage of the relevant documents and the entire correct handling of the goods. These regulations exist not only for compliance with the laws of the country, but also to ensure the safety and protection of all involved. Although many countries have instituted various regulations for successful carriage of hazardous products by sea, globally a common template, named IMDG, is followed. This thesis, based on the wealth of accidents at sea transport of dangerous goods worldwide, presents the measures and regulations that should be applied in the management of these products. The work is divided into five chapters: The first chapter contains a detailed description of dangerous products, and a categorization in accordance with their specific characteristics. The second chapter presents the current legislative framework, regulations and standards during the carriage of dangerous products internationally, in European Union and in Greece. The third chapter is a reference of regulations that must be maintained during the storage process, stacking, packing and handling of hazardous goods. The fourth chapter analyzes the categories, causative agents and effects of accidents in maritime transport of dangerous products and suggests safe actions and interventions in various cases. The last chapter presents the characteristics of the multimodal transport of dangerous products, analyzes the policy of the European Union and the current legislative framework for combined transportations and makes a reference at modern freight centers.