Ο Τραπεζικός Τομέας της Τουρκίας πριν και μετά την περίοδο του ΔΝΤ στη χώρα

Abstract

Η εργασία αυτή αναλύει τον Τουρκικό Τραπεζικό τομέα πριν και μετά την έλευση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) κατά την

περίοδο 1998-2010. Το πρώτο μέρος εξετάζει τη διακύμανση των πέντε βασικών μακροοικονομικών δεικτών, συνολικής ανεργίας, το

Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, Εθνικό ΔΤΚ, το ακαθάριστο χρέος και των καθαρών εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών για την περίοδο που

αναφέρεται. Η μακροοικονομική αστάθεια ήταν σημαντική κινητήρια δύναμη της τραπεζικής κρίσης. Η κρίση ξέσπασε όταν η Τουρκία ήταν

μετά από συναλλαγματικών ισοτιμιών με βάση το πρόγραμμα αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού οδήγησαν και μηχανικής από το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ

έχει ασχοληθεί με τη μακροοικονομική διαχείριση της τουρκικής οικονομίας τόσο πριν όσο και μετά την κρίση. Το δεύτερο μέρος αναλύει το τουρκικό τραπεζικό σύστημα, πριν και μετά την έναρξη της ανταλλαγής επιτοκίου με βάση το πρόγραμμα

αποπληθωρισμού υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο του ΔΝΤ. Τουρκικά Τραπεζικό Σύστημα, δεν ήταν μόνο ένας από τους κύριους

παράγοντες αλλά και το κλειδί ενεργοποίησης των κρίσεων του 2000 και του 2001, που συνεχίστηκε για τρία χρόνια. Το εύθραυστο

τραπεζικό σύστημα έχει τις ρίζες της στην υψηλή δανειακών αναγκών του δημόσιου τομέα και ο τρόπος που χρηματοδοτούνται. Οι

κανονισμοί που αποβλέπει κυρίως στην αναδιάρθρωση των κρατικών τραπεζών, την επίλυση της κατάστασης των ανθυγιεινών τραπεζών

σύμφωνα με την SDIF, την ενίσχυση ιδιωτικών τραπεζών και παρέχοντας ένα καλύτερο πλαίσιο για τη ρύθμιση των τραπεζών. Ως

αποτέλεσμα, υπήρξαν δύο διαφορετικά είδη διχοτόμησης: Ιδιωτικός έναντι κρατικών τραπεζών και εντός των ιδιωτικών τραπεζών. Η

Βασιλεία II προσέφερε ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για αυτούς να ακολουθήσουν. Τα αποτελέσματα της οικονομικής και λειτουργικής

αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος έχουν παρατηρηθεί, όπως η βελτίωση των δεικτών κερδοφορίας στο σύνολο του τομέα.

This paper analyzes the Turkish Banking Sector before and after the departure of the International Monetary Fund (IMF) during the period 1998-2010. The first part examines the variation of five basic macroeconomic indicators, Total Unemployment, Gross Domestic Product, National CPI, Gross Debt and Net Exports of Goods and Services for the referring period. The macroeconomic instability was important driver of the bank crisis. The crisis erupted when Turkey was following an exchange-rate based disinflation program led and engineered by the IMF. The IMF has been involved with the macro management of the Turkish economy both prior and after the crisis. The second part analyses the Turkish Banking System before and after the inception of the exchange rate-based disinflation program under the guidance and monitoring of the IMF. Turkish Banking System, was not only one of the main factors but also the key trigger of the crises of 2000 and 2001, which went on for three years. The fragile banking system has its roots to the high public sector borrowing requirement and the way it was financed. The regulations mainly aimed at restructuring state banks, resolving the situation of the unhealthy banks under the SDIF, strengthening private banks and providing a better framework to regulate banks. As a result, there were two different types of dichotomization: Private versus state banks and within the private banks. Basel-II provided an important benchmark for them to follow. The results of the financial and operational restructuring of banking system have been observed as an improvement in the profitability ratios of the whole sector.