Εφαρμογές οργανικών ενώσεων στη συντήρηση κτιρίων και ιστορικών μνημείων

Abstract

Στη συγκεκριμένη διπλωματική εργασία διευκρινίζεται η έννοια της συντήρησης ως προς την επιφάνεια των υλικών από τα οποία αποτελούνται τα κτίρια και τα μνημεία αρχαιότητας. Περιγράφονται οι μηχανισμοί ομοιόμορφης διάβρωσης, διάβρωσης με βελονισμούς, ψαθυρής διάβρωσης και σπηλαιώδους μηχανικής διάβρωσης που πραγματοποιούνται στις μεταλλικές επιφάνειες, καθώς και τα φαινόμενα ρηγμάτωσης που συναντώνται στα σημεία με κονιάματα και σκυρόδεμα. Επίσης, επεξηγούνται οι μηχανισμοί απορρόφησης νερού από τις γυάλινες και κεραμικές επιφάνειες καθώς και οι διαδικασίες αναρρίχησης νερού και αλάτων, όξινης βροχής και θείωσης που διαβρώνουν σε μεγάλο βαθμό τις πέτρινες επιφάνειες. Στη συνέχεια, αναλύονται οι διαδικασίες επιφανειακής συντήρησης, που περιλαμβάνουν τα στάδια του καθαρισμού, της στερέωσης, της συγκόλλησης και της προστασίας. Εξετάζονται όλες οι μηχανικές, φυσικές και χημικές μέθοδοι καθαρισμού μετάλλων, κονιαμάτων και πετρωμάτων, δίνοτας έμφαση στη χρήση απορρυπνατικών ουσιών, όξινων διαλυμάτων, ρητίνων, απορροφητικών παστών ( που χρησιμοποιούνται και στον καθαρισμό γυάλιων και κεραμικών επιφανειών), βιολογικού επιθέματος και βιοκτόνων. Παράλληλα, περιγράφονται τα στάδια της στερέωσης και συγκόλλησης και τέλος, αναλύονται οι μέθοδοι προστασίας για τα υλικά που αποτελούν τις επιφάνειες. Στο τέλος, πραγματοποιείται εμβάθυνση στην κατανόηση της χημικής μελέτης των διαφόρων οργανικών ενώσεων που χρησιμοποιούνται στη στερέωση, συγκόλληση και προστασία, δηλαδή των ακρυλικών, πολυεστερικών, εποξειδικών ρητίνων, των ρητίνων φορμαλδεύδης και κετόνης, των βινυλικών πολυμερών, των θερμοπλαστικών υλικών, του πολυαιθυλενίου και του καουτσούκ, των πολυμερών που προέρχονται από κυτταρίνη, των σιλικόνων και τέλος, των φυσικών υλικών, κάνοντας κριτική αξιολόγηση στο βασικό παράγοντα χρήσης τους που σχετίζεται με την αποικοδόμησή τους και σε σχέση με τα υλικά για τα οποία ενδείκνυνται.