Τρισδιάστατη Αναπαράσταση Αρχαιολογικών Κονιαμάτων με σκοπό την Αυτόματη Συνένωσή τους

Abstract

Στην εργασία αυτή μελετάται μία μεθοδολογία ανακατασκευής τρισδιάστατων αντικειμένων. Το σύστημα που αναπτύχθηκε με βάση αυτή και μελετήθηκε στην παρούσα διπλωματική εργασία, βασίζεται στη τρισδιάστατη αναπαράσταση στον υπολογιστή των τρισδιάστατων αντικειμένων. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν θραύσματα τοιχογραφίας που βρέθηκαν σε ανάκτορο στην Τίρυνθα και η τρισδιάστατη πληροφορία τους αποκτήθηκε μέσω σάρωσης από 3D-scanner. Η μεθοδολογία, σε πρώτη φάση, βρίσκει τα κάθετα διανύσματα που αντιστοιχούν σε όλα τα σημεία της άνω επιφάνειας του κονιάματος. Κατόπιν, είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε το αντίστοιχο επίπεδο της άνω επιφάνειας. Το τρίτο βήμα της μεθοδολογίας απαιτεί τομές του θραύσματος με επίπεδα παράλληλα στο βέλτιστο. Τέλος, σχεδιάζεται για κάθε τομή το περίγραμμα του κονιάματος. Ως αποτέλεσμα, για κάθε θραύσμα που επεξεργάζεται αυτή η μέθοδος, το αποτέλεσμα είναι πολλές καμπύλες (μία ανά τομή) που αναπαριστούν το σχήμα του θραύσματος στα παράλληλα επίπεδα της άνω επιφάνειάς του, κατά μήκος του κάθετου άξονα στην άνω επιφάνεια. Για κάθε κονίαμα χρειάζονται περίπου 12-25 τομές για να καλύψουν όλη την επιφάνειά του, ανάλογα με το πάχος του καθενός. Για τον σκοπό της αυτοματοποιημένης συνένωσής τους αρκούν περίπου 12 με 15 τομές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα θραύσματα αναπαρίστανται επιτυχώς έτσι ώστε, να καθίσταται δυνατή η μετέπειτα αυτοματοποιημένη συνένωσή τους.

In this thesis, a methodology of automatic reconstruction of three-dimensional objects was studied. The system developed under this and studied in this thesis is based on three-dimensional representation of three-dimensional computer objects. Specifically, used fresco fragments found in the palace at Tiryns and three-dimensional information obtained through the scanning of 3D-scanner.

The methodology, initially finds the perpendicular vectors correspond to all parts of the upper surface of the mortar. Then we can determine the corresponding level of the upper surface. The third step of the methodology requires incisions of the fragment with planes parallel to the optimum. Finally, plans for each intersection of the contour of the mortar. As a result, for each chip that processes this method, the result is a lot of curves (one per section) that represent the shape of the fragments in parallel planes of the upper surface along the vertical axis on the upper surface. For each mortar takes about 12-25 slices depending on the thickness of each.

The results showed that the fragments represented successfully in order to enable subsequent automated grouping them.