Προστασία παράκτιων ζωνών κατά τη χωροθέτηση τουριστικών λιμένων

Abstract

Στην Ελλάδα, ο τουρισμός αναδεικνύεται τα τελευταία χρόνια σε παράγοντα προσέλκυσης επενδύσεων από το εξωτερικό, συντελεστή διαμόρφωσης του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος αλλά και σημαντική παράμετρο για την κλαδική και χωροταξική διασπορά και αναδιανομή του εισοδήματος. Παράλληλα και με δεδομένη την υπάρχουσα οικονομική κρίση η Ελλάδα καλείται να δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης. Ο τομέας του τουρισμού βάσει των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομίας, καλείται μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενου ανταγωνισμού, αλλαγής της σύνθεσης των επισκεπτών της χώρας και μεταβαλλόμενης ζήτησης υπηρεσιών, να συμμετάσχει αποφασιστικά στην αύξηση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η επιλογή γεωγραφικού χώρου για τουριστικούς σκοπούς αποτελεί παράγοντα βιωσιμότητας των επενδύσεων στον τομέα του τουρισμού και συμβάλλει στη διαμόρφωση του τουριστικού προϊόντος, ώστε να προσφέρεται ποικιλία ποιοτικών υπηρεσιών που θα καλύπτουν το ευρύτερο δυνατό φάσμα της μεταβαλλόμενης παγκόσμιας ζήτησης. Επιπλέον, όμως, αποτελεί βασική παράμετρο για την προστασία του φυσικού ή και του παραδοσιακού οικιστικού περιβάλλοντος και έκφραση των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης στον τουρισμό. Υπό το πρίσμα αυτό, η χωροθέτηση των τουριστικών εγκαταστάσεων επιτελεί σήμερα διττή λειτουργία: πρώτον, αυτήν του αμιγώς οικονομικού συντελεστή, που μεγιστοποιεί τα κέρδη της τουριστικής επένδυσης, και δεύτερον, αυτήν της προστασίας του περιβάλλοντος μέσω της διαδικασίας συνεκτίμησης περιβαλλοντικών κριτηρίων κατά την επιλογή του τόπου εγκατάστασης. Στην παρούσα εργασία και μέσα από το ισχύον νομικό πλαίσιο, διερευνώνται οι αρχές και προϋποθέσεις που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την χωροθέτηση τουριστικών λιμένων, με έμφαση στις μαρίνες, ώστε να εξασφαλίζεται τόσο η λειτουργικότητα, βιωσιμότητα και η κοινωνικοοικονομική αποτελεσματικότητα της επένδυσης, όσο και η αποτελεσματική προστασία και ανάδειξη του παράκτιου χώρου με βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων.

In Greece, during the last years, tourism seems to accent as a factor that attracts investments from abroad, a contributor that modulates the Gross Domestic Product and an important parameter for the departmental, land planning dispersion and redistribution of the income.

Parallel and given the current economic crisis, Greece is invited to create a new development model. The tourism sector based on comparative advantages over other sectors of the economy, it is called in an environment of increasing competition, changing the composition of visitors to the country and changing demand for services, to participate to increasing productivity and competitiveness of the economy.

The choice of the geographic area, capable to cover the goals of tourism, constitutes a major factor in tourism investment and contributes the configuration of the touristic product to offer a range of quality services, covering the widest range of changing global demand. In the same time, this choice becomes a basic parameter for the environmental protection and the expression of the rule for viable development of tourism. Taking all these into consideration, the land placing of the touristic habitation accomplices a double service today: The one of the immiscibly economic factor, that maximizes the profits of the touristic investment and the other of the forefront in the campaign for the environmental protection, through the procedure of examining the environmental criteria while selecting the area of habitation.

In this thesis, and through the existing legal framework, exploring the principles and conditions that should be considered when location of tourist harbors, marinas, with emphasis on to ensure functionality, sustainability socio-economic efficiency of investment, effective protection and enhancement of coastal areas with sustainable management of natural resources.