Οι πολιτικές που ασκήθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους αποσκοπούσαν, μεταξύ άλλων, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αν και οι ιδιωτικοποιήσεις είχαν εκκινήσει ήδη από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο η δεκαετία του 2010 αποτελεί κομβικό σημείο: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων επιβλήθηκε συντεταγμένα, μαζικά και υποχρεωτικά, με όρους εκποίησης και εγγυοδοσίας της δημόσιας γης. Παράλληλα, συνέτρεξαν και πολιτικές του σχεδιασμού του χώρου με ειδικές ρυθμίσεις χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού για την εκποιούμενη δημόσια γη. Έτσι, υπό το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης», νομιμοποιήθηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και παρεκκλίσεις του υφιστάμενου σχεδιασμού σε ένα συγκροτημένο στρατηγικό θεσμικό πλαίσιο. Συνεπεία των παραπάνω, μεταβλήθηκε δραστικά η αντίληψη τόσο για τη δημόσια κτήση όσο και για τον χωρικό σχεδιασμό, που αμφότερα περιήλθαν σε κατάσταση εξαίρεσης. Η κατάσταση αυτή σήμερα έχει μονιμοποιηθεί, κανονικοποιηθεί και απενεχοποιημένη σχεδόν απαντά σε πλήθος περιπτώσεων σχεδιασμού, ακόμη και εκτός πλαισίου άμεσων ιδιωτικοποιήσεων.

Μουγκαράκη, Ευσταθία

Οι πολιτικές που ασκήθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους αποσκοπούσαν, μεταξύ άλλων, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αν και οι ιδιωτικοποιήσεις είχαν εκκινήσει ήδη από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο η δεκαετία του 2010 αποτελεί κομβικό σημείο: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων επιβλήθηκε συντεταγμένα, μαζικά και υποχρεωτικά, με όρους εκποίησης και εγγυοδοσίας της δημόσιας γης. Παράλληλα, συνέτρεξαν και πολιτικές του σχεδιασμού του χώρου με ειδικές ρυθμίσεις χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού για την εκποιούμενη δημόσια γη. Έτσι, υπό το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης», νομιμοποιήθηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και παρεκκλίσεις του υφιστάμενου σχεδιασμού σε ένα συγκροτημένο στρατηγικό θεσμικό πλαίσιο. Συνεπεία των παραπάνω, μεταβλήθηκε δραστικά η αντίληψη τόσο για τη δημόσια κτήση όσο και για τον χωρικό σχεδιασμό, που αμφότερα περιήλθαν σε κατάσταση εξαίρεσης. Η κατάσταση αυτή σήμερα έχει μονιμοποιηθεί, κανονικοποιηθεί και απενεχοποιημένη σχεδόν απαντά σε πλήθος περιπτώσεων σχεδιασμού, ακόμη και εκτός πλαισίου άμεσων ιδιωτικοποιήσεων.

Αποθετήριο DSpace/Manakin

Οι πολιτικές που ασκήθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους αποσκοπούσαν, μεταξύ άλλων, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αν και οι ιδιωτικοποιήσεις είχαν εκκινήσει ήδη από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο η δεκαετία του 2010 αποτελεί κομβικό σημείο: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων επιβλήθηκε συντεταγμένα, μαζικά και υποχρεωτικά, με όρους εκποίησης και εγγυοδοσίας της δημόσιας γης. Παράλληλα, συνέτρεξαν και πολιτικές του σχεδιασμού του χώρου με ειδικές ρυθμίσεις χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού για την εκποιούμενη δημόσια γη. Έτσι, υπό το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης», νομιμοποιήθηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και παρεκκλίσεις του υφιστάμενου σχεδιασμού σε ένα συγκροτημένο στρατηγικό θεσμικό πλαίσιο. Συνεπεία των παραπάνω, μεταβλήθηκε δραστικά η αντίληψη τόσο για τη δημόσια κτήση όσο και για τον χωρικό σχεδιασμό, που αμφότερα περιήλθαν σε κατάσταση εξαίρεσης. Η κατάσταση αυτή σήμερα έχει μονιμοποιηθεί, κανονικοποιηθεί και απενεχοποιημένη σχεδόν απαντά σε πλήθος περιπτώσεων σχεδιασμού, ακόμη και εκτός πλαισίου άμεσων ιδιωτικοποιήσεων.

Τίτλος: Οι πολιτικές που ασκήθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους αποσκοπούσαν, μεταξύ άλλων, στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Αν και οι ιδιωτικοποιήσεις είχαν εκκινήσει ήδη από τη δεκαετία του 1990, ωστόσο η δεκαετία του 2010 αποτελεί κομβικό σημείο: η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων επιβλήθηκε συντεταγμένα, μαζικά και υποχρεωτικά, με όρους εκποίησης και εγγυοδοσίας της δημόσιας γης. Παράλληλα, συνέτρεξαν και πολιτικές του σχεδιασμού του χώρου με ειδικές ρυθμίσεις χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού για την εκποιούμενη δημόσια γη. Έτσι, υπό το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης», νομιμοποιήθηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και παρεκκλίσεις του υφιστάμενου σχεδιασμού σε ένα συγκροτημένο στρατηγικό θεσμικό πλαίσιο. Συνεπεία των παραπάνω, μεταβλήθηκε δραστικά η αντίληψη τόσο για τη δημόσια κτήση όσο και για τον χωρικό σχεδιασμό, που αμφότερα περιήλθαν σε κατάσταση εξαίρεσης. Η κατάσταση αυτή σήμερα έχει μονιμοποιηθεί, κανονικοποιηθεί και απενεχοποιημένη σχεδόν απαντά σε πλήθος περιπτώσεων σχεδιασμού, ακόμη και εκτός πλαισίου άμεσων ιδιωτικοποιήσεων.;
The policies applied in order to face the debt crisis were in fact aimed, among other targets, at the privatization of public property. Even though privatizations had already begun since the early nineties, the decade of the twenty-tens constituted a pivotal point: the privatization policy was enforced coordinately, en masse and forcefully, by means of divestment and by guarantee of public land. This large-scale privatization scheme was accompanied by special regulation regarding spatial planning and land use for the public land under sale. Thus, behind the pretext of a “state of emergency”, neoliberal policies and deviations of the established spatial planning became legitimized and formed a structured strategic institutional framework. Ας a result of all the above, both the concepts of public land and of spatial planning were distorted in a drastic manner and fell at a state of constant exemption. Nowadays this state has been normalized, destigmatized and made permanent. Armed with these newly found qualities, it is utilized in a multitude of cases of urban planning, even beyond the sphere on direct privatizations.;
Η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας γης στην Ελλάδα κατά την τελευταία δεκαετία: η κανονικοποίηση μιας κατάστασης εξαίρεσης στον χωρικό σχεδιασμό

Μουγκαράκη, Ευσταθία

URI: https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/55206
http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.22904

Εμφάνιση πλήρους εγγραφής