dc.contributor.author |
Μάχας, Δημήτρης
|
el |
dc.contributor.author |
Machas, Dimitris
|
en |
dc.date.accessioned |
2023-10-10T09:37:21Z |
|
dc.date.available |
2023-10-10T09:37:21Z |
|
dc.identifier.uri |
https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/handle/123456789/58141 |
|
dc.identifier.uri |
http://dx.doi.org/10.26240/heal.ntua.25837 |
|
dc.rights |
Default License |
|
dc.subject |
Νεοφιλελευθερισμός |
el |
dc.subject |
Υποκειμενικότητα |
el |
dc.subject |
Δημόσιοι χώροι |
el |
dc.subject |
Neoliberalism |
en |
dc.subject |
Public spaces |
en |
dc.subject |
Subjectivity |
en |
dc.title |
Η νεοφιλελεύθερη κατασκευή της υποκειμενικότητας: ο ρόλος του δημόσιου χώρου |
el |
dc.title |
The neoliberal construction of subjectivity: the role of public space |
en |
dc.type |
Διάλεξη |
|
heal.type |
learningMaterial |
el |
heal.classification |
Αρχιτεκτονική |
el |
heal.classification |
Architecture -- Philosophy |
en |
heal.language |
el |
el |
heal.access |
campus |
el |
heal.recordProvider |
ntua |
el |
heal.publicationDate |
2023-09-21 |
|
heal.abstract |
Αμφιβολία, θρήνος, κριτική σκέψη και αντιπαράθεση, η μάχη με την ίδια μας τη θνητότητα, η αναζήτησή του νοήματος ζωής. Έννοιες οι οποίες μας κάνουν να σταθούμε, να προσχωρήσουμε σε ένα περιβάλλον ενδοσκόπησης, να σκεφτούμε. Αυτές είναι οι δυνάμεις τις οποίες κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς του σήμερα θέλει να συνθλίψει. Μόλα ταύτα όμως μοιάζουμε να αεροβατούμε στην άγνοια. Σημαίνον και σημαινόμενο, η άγνοια αυτή εμπεριέχεται στο βίωμα της καθημερινής ζωής του σήμερα, ενεργώντας κάτω από το πέπλο της νεοφιλελεύθερης και νεοκαπιταλιστικής συνθήκης, σε πολλαπλές εκφάνσεις του. Η παρούσα εργασία αποσκοπεί στο να εστιάσει στη χωρική έκφανση της άγνοιας αυτής, η οποία έκφανση στοχευμένα, χρησιμοποιείται- επιβάλλεται από τη νεοφιλελεύθερη πρακτική στην επιστήμη της αρχιτεκτονικής. Ποια είναι λοιπόν η νεοφιλελεύθερη χωρική συνθήκη του σήμερα? Πως καθορίζει την υποκειμενικότητα του ανθρώπινου όντος στο χώρο και με ποιο σκοπό? Πως γεννήθηκε αυτή? Πως συλλαμβάνεται πλέον η δημόσια χωρική συνθήκη από τη νεοφιλελεύθερη ρητορική? Σε τι αποσκοπεί και πως εστιάζει και χρησιμοποιεί την άγνοια του υποκείμενου που αναφέρθηκε προηγουμένως? Η νεοφιλελεύθερη συνθήκη του σήμερα κινείται προς πιο επιβεβαιωτικά πλαίσια, ακολουθεί το τόνο της “αισιοδοξίας”. Μια αισιοδοξία η οποία αποσκοπεί στη χειραφέτηση ανθρώπου και κοινωνίας από την “αρνητική κριτική” και απαισιοδοξία που μας έχει καθυποτάξει η θεωρητική σκέψη του 20ου αιώνα. Βρισκόμαστε μοιάζει, οδηγούμενοι πάνω σε μια στροφή, από την διαλεκτική του Derrida σε αυτή του Deleuze, απο τη νόηση στην αίσθηση, από τη κριτική στην επιπεβαιωτική υλιστική λογική του “ότι υπάρχει είναι καλό”. Ένα ‘παιχνίδι αλήθειας’, όπως το ονόμασε ο Foucault. |
el |
heal.abstract |
Doubt, grief, critical thinking and confrontation, the battle with our own mortality, the search for the meaning of life. Concepts that make us pause, enter an environment of introspection, of reflection. These are the forces that every totalitarian regime of today wants to crush. Yet, we seem to be floating in ignorance. Signified and signifier, this ignorance is embedded in the experience of everyday life today, acting under the veil of the neoliberal and neocapitalist condition, in its multiple manifestations. This paper aims to focus on the spatial manifestation of this ignorance, a manifestation which is purposefully, used-imposed by neoliberal practice in the practice of architecture. So what is the neoliberal spatial condition of today? How does it determine the subjectivity of the human being in space and to what end? How was it born?
How is the public spatial condition now conceived by the neoliberal rhetoric? Where does it aim and how does it focus and use the ignorance of the subject mentioned earlier?
The neoliberal condition of today is moving towards more affirmative frameworks, following the tone of ‘optimism’. An optimism that aims at emancipating man and society from the ‘negative critique’ and pessimism that the theoretical thought of the 20th century has subjugated us to. We are seemingly being led on a turn from Derrida's dialectic to that of Deleuze, from cognition to sensation, from critique to the affirmative materialist logic of "what is there, is good".A 'truth game', as Foucault called it. |
en |
heal.academicPublisher |
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Τομέας Αρχιτεκτονικής Γλώσσας, Επικοινωνίας και Σχεδιασμού |
el |
heal.fullTextAvailability |
false |
|