Στην παρούσα διπλωματική εργασία γίνεται προσπάθεια να συνεκτιμηθεί στον
σχεδιασμό πλαισιωτών φορέων από σκυρόδεμα η επίδραση των τοιχοπληρώσεων.
Συγκεκριμένα χρησιμοποιείται ως μέθοδος προσομοίωσής τους η μέθοδος των
τοιχοράβδων του Φαρδή. Αυτές διατρέχουν τις διαγωνίους του επιπέδου που ορίζει
μία τοιχοπλήρωση και με τα γραμμικά και μη γραμμικά χαρακτηριστικά τους
επιδρούν λιγότερο ή περισσότερο στην απόκριση ενός πλαισιωτού φορέα.
Στην παρούσα εργασία εξετάστηκε η απόκριση ενός τετραώροφου πλαισιωτού
κτιρίου πρώτα χωρίς να έχουν προσομοιωθεί οι τοιχοπληρώσεις και στη συνέχεια ο
ίδιος φορέας ελέγχθηκε ως προς την απόκρισή του με προσομοιωμένες σύμφωνα
με τη μέθοδο Φαρδή, τοιχοπληρώσεις.
Για τη μη γραμμική ανάλυση του φορέα γίνεται χρήση των μέσων τιμών των υλικών,
χάλυβα και σκυροδέματος, καθώς επίσης γίνεται ένας επαναπροσδιορισμός των
δυσκαμψιών των μελών του, χρησιμοποιώντας τις σχέσεις του Ευρωκώδικα και των
Panagiotakos et Fardis.
Τέλος, γίνεται μία προσπάθεια σύγκρισης εναλλακτικών μεθόδων προσομοίωσης
των τοιχοπληρώσεων (πεπερασμένα στοιχεία, απλοποιητικούς και αναλυτικούς
προσδιορισμούς τοιχοράβδων) και εξάγονται τα αντίστοιχα συμπεράσματα.
In this thesis it is attempted to account in the effect of infills through the design of
concrete frame structures.
More specifically for their simulation there is used the method of strut elements
proposed by Fardis. These struts are placed at the diagonals of the infill plane and
with their linear and non linear properties they affect less or more the response of
the frame structure.
In this thesis the response of a 4‐story frame structure was checked, at the beginning
with no infills simulated and then the same structure’s response was checked with
the infills this time simulated through Fardis’ method.
For the non linear analysis of the structure there are used the mean values of the
materials, steel and concrete, as well as the fact that a redefinition of the structure’s
members’ stiffness takes place. For that there are used methods proposed by the
Eurocodes and the Panagiotakos et Fardis theory.
Finally, it is attempted to compare alternative methods of simulating infills (shell
elements, simplified and analytical definition of strut properties) and respectively
conclusions are drawn.