Το Αυστριακό πολεοδομικό και χωροταξικό σύστημα και οι αλλαγές του για την εναρμόνισή του με τη Βιώσιμη Ανάπτυξη: Η περίπτωση της Βιέννης

Abstract

Στην αυγή της νέας χιλιετίας, μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η σύγχρονη πόλη είναι η αειφόρος ανάπτυξη. Είναι γνωστό πως τα κέντρα των μεγαλουπόλεων είναι υπεύθυνα για το 75% της κατανάλωσης ενέργειας και για το 80% των συνολικών αέριων ρύπων στον κόσμο. Μπορεί λοιπόν με την χρήση της τεχνολογίας και των αλλαγών στα διάφορα επίπεδα του αστικού και χωροταξικού σχεδιασμού τα αστικά κέντρα να γίνουν φιλικότερα στο περιβάλλον και να καλυτερέψουν την ποιότητα ζωής των πολιτών τους? Η βιώσιμη- αειφόρος ανάπτυξη είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα του νέου αιώνα που διανύουμε. Η πρώτη αναφορά σε αυτή έγινε πριν 40 χρόνια. Από τότε γίνονται εκτενείς αναφορές σε αυτή σε πολλά συνέδρια για το περιβάλλον όπως αυτό της Στοκχόλμης και του Ρίου και νέοι ορισμοί δίνονται κάθε φορά. Ο πιο διαδεδομένος ορισμός, που έχει υιοθετηθεί και από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, είναι αυτός της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (WCED) ή αλλιώς Επιτροπή Brundtland. Σύμφωνα με αυτή, αειφόρος ανάπτυξη είναι: «Η ανάπτυξη που καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες». Η ιδέα της βιώσιμης ανάπτυξης βασίζεται σε 3 διαστάσεις: Περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Οι πιο διαδεδομένες απεικονίσεις της είναι οι 3 πυλώνες, ομόκεντροι κύκλοι, τρίγωνο και άλλα. Παρόλο που πολλές κυβερνήσεις, κοινότητες, επιχειρήσεις και οργανισμοί έχουν ανταποκριθεί θετικά στη ιδέα της αειφορίας, δεν είναι λίγες οι φορές που παρατηρούμε δράσεις για οικονομική ενδυνάμωση σε βάρος του περιβάλλοντος και της κοινωνικής ευθύνης, γι’ αυτό άλλωστε πληθαίνουν και οι φωνές που εναντιώνονται σε αυτή την ιδέα. Το ερώτημα που καλείται αυτή η διπλωματική εργασία να απαντήσει είναι αν είναι δυνατόν μα επιτευχθεί ο στόχος της αειφόρου ανάπτυξης στο επίπεδο του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού μέσω της εξέτασης της περίπτωσης της πόλης της Βιέννης.

Nowadays, the sustainable urban development is a huge challenge. The city centers are responsible for the 75% of energy consumption and for the 80% of the pollutant gasses in the world. With the usage of appropriate technology together with the implementation of the different levels of planning, the urban centers can become friendlier to the environment and improve the standard of living of the citizens.At the start of the 21st century, the idea of the global sustainable development became one of the most common topics discussed by politicians, scientists, journalists, teachers, students and citizens in many places around the world. In particular, the first decade of the new century is considered as being the decade that there will be many discussions and re-arrangements about the demands of humans on the biosphere. During these decades, the definition of sustainability bumped. The most common definition is the one that is referred to The Report of the Bruntland Commission. The main article of the report is named Our Common Future and it was published by Oxford University Press in 1987 and specifies Sustainability as “The development that meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs. The most widespread view pertaining to sustainable development has become the idea of three dimensions: Environmental, social and economic sustainability. There have been many representations of this idea: as “pillars” as concentric circles, as interlocking circles and many more. Many governments, communities, business and organizations have responded positively towards sustainable development to some point. Very important is to mention that almost every national government belonging in the United Nations has established a Ministry working on Environmental issues. In addition to that, many municipalities have developed this capacity. Also it is important to cite that the common awareness on environmental and social issues in development is in many occasions now well developed. It is said that much have been achieved but is this enough? The new worldwide trends approach sustainability or draw away from it? Can Urban sustainability be a causing factor for achieving the target of sustainability and how could that happen?

. .