Από το κυνήγι του θησαυρού στο κυνήγι της πόλης

Abstract

Στο στόχαστρο μπαίνει το Κυνήγι του Θησαυρού στο Ρέθυμνο. Με βάση το παιδικό παιχνίδι ‘κυνήγι του χαμένου θησαυρού’, έχει στοιχεία που όμως ανάγονται σε επίπεδο πόλης, σε εύρος και περιεχόμενο. Το πιο κύριο, οι γρίφοι σχετίζονται με την ιστορία της πόλης. Η ετήσια επανάληψή του με αποκρυσταλλωμένη μορφή τα τελευταία 23 χρόνια, του δίνει ισχύ άγραφου θεσμού. Το ‘κυνήγι’ γίνεται αντιληπτό ως μια δραστηριότητα με διπλή φύση, που από τη μια βασίζεται στο παιχνίδι και από την άλλη συνδέεται με την πόλη. Σε πρώτο επίπεδο, εξετάζουμε τα τυπικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, εστιάζοντας στις σχέσεις ατόμου – ομάδας που αναπτύσσονται. Σε δεύτερο επίπεδο, εξετάζεται η αλληλεπίδραση με το χώρο του παιχνιδιού, την πόλη. Ο χώρος μεταλλάσσεται μέσω της διαφορετικής οικειοποίησής του, το παιχνίδι αφήνει σημάδια πραγματικά ή σε επίπεδο μνήμης. Σε μια υποκειμενική θεώρηση, οι παίκτες μαθαίνουν μέσω του παιχνιδιού, προσλαμβάνουν τη λανθάνουσα πληροφορία της πόλης. Θα μπορούσε να είναι ένας μηχανισμός σύνδεσης του κάτοικου με την πόλη του. Παραμένει ένα παιχνίδι.

This project deals with Rethymno’s Treasure Hunt, an annual event similar to the child’s play, but quite different at the same time, as it refers to the whole town itself in many ways. It is regarded in its pure base, that is play -with all its typical characteristics, and its spacial dimension, that links it with the city even in content. The Self plays a role and creates a bond with the game community, while affecting the city forms literally or mentally, and gaining the missing point of daily reality at the same time. The past comes to the front, while examining the hypothesis of developing historical conscience through the procedure. No matter what it leads to, it is just a game.