Συνδέοντας τη μνήμη με την τεχνολογία_ διαδρομές και μουσειακοί χώροι στον Ισθμό της Κορίνθου

Abstract

Ο Ισθμός της Κορίνθου αποτελεί μια εξελισσόμενη περιοχή μέχρι και σήμερα, όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής του θέσης αλλά και της ιστορίας του. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες και επεμβάσεις ανά εποχή διαμόρφωσαν την εικόνα του σημερινού τοπίου και συνετέλεσαν στη δημιουργία αρμονικών αλλά και προβληματικών τόπων. Στόχος τη διπλωματικής εργασίας είναι η εξισορρόπηση των σχέσεων φυσικού και τεχνητού και η προσπάθεια επανάχρησης λανθάνοντος δυναμικού και «ανενεργών» χώρων, συμπληρώνοντας την υφιστάμενη κατάσταση με νέες χρήσεις και προσβάσεις. Κεντρική ιδέα αποτελεί ο σχεδιασμός δυο βασικών διαδρομών κατά μήκος και εκατέρωθεν της διώρυγας, μέσα από τις οποίες ο περιηγητής μπορεί να διαμορφώσει μια συνολική εικόνα για το τοπίο και την ιστορία του Ισθμού. Τις διαδρομές συμπληρώνουν δυο μουσειακοί χώροι τεχνολογίας, καθώς η τεχνολογία αποτελεί το συνδετικό στοιχείο όλων των ιστορικών ιχνών της περιοχής αλλά και του έργου της διώρυγας. Η βασική διαδρομή ορίζεται από τις δυο μουσειακές ενότητες του αρχαίου Διόλκου και της Διώρυγας. Κατά μήκος της διαδρομής τοποθετούνται μικρές τοπιακές επεμβάσεις, οι οποίες δίνουν την δυνατότητα στον περιηγητή να αντιληφθεί τις διαφορετικές θεάσεις και ποιότητες του «εκκεντρικού» αυτού τοπίου και της ιστορίας του. Η δευτερεύουσα διαδρομή συμπληρώνει το υφιστάμενο δίκτυο μονοπατιών και περιλαμβάνει επεμβάσεις που τονίζουν τον φυσικό χαρακτήρα της περιοχής και προσφέρουν μια φυσιολατρική περιήγηση.

The Ιsthmus of Corinth constitutes an evolving region to this day, not only because of its important geographical position, but also because of its history. Human activities and interventions, through time, have shaped the current landscape, therefore contributing in the creation of both harmonious and problematic “spaces”. The main objective of this dissertation is to balance the relations between the natural and the artificial and to try to re-use latent architectural potential and “inactive” spaces, supplementing the existing situation with new uses and accesses. The basic idea involves the planning of two main routes along both sides of the canal, through which the visitors will be able to form a general image of the landscape and the history of Isthmus. The routes are completed with two museums of technology, because it is technology that constitutes the connecting element of all the historical traces of the region and of the canal itself. The primary route is defined by both the museum of the ancient Diolkos and the museum of the Canal. The small interventions situated along the paths, provide the visitor the ability to conceive different views and qualities of this “eccentric” landscape and its history. The secondary route supplements the existing network of paths and passages and includes interventions that emphasize the natural character of the specific part of the region and offer a naturalistic tour.