Mediolanum (286-402 μ.χ.): αυτοκρατορική αυλή και εκκλησιαστική εξουσία

Abstract

Η διάλεξη αυτή μελετά την πόλη και την αρχιτεκτονική του Μιλάνου για το χρονικό διάστημα από το 286 έως το 402 μ.Χ., οπότε αποτελεί μία από τις πρωτεύουσες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως καθιερώνονται από το σύστημα της Τετραρχίας. Αρχικά βλέπουμε τα στάδια εξέλιξης της πόλης από την κελτική ίδρυση του οικισμού μέχρι το 286, που αποτελεί μία ήσυχη ρωμαϊκή επαρχία. Η οριστική μεταβολή για το Μιλάνο επέρχεται με την ανάδειξή της σε πρωτεύουσα από το Μαξιμιανό. Έκτοτε, η εικόνα της πόλης μεταβάλλεται με δημόσια έργα για το νέο ρόλο της. Την ύπαρξη της αυτοκρατορικής αυλής ολοκληρώνει η επισκοπική έδρα, η οποία μετά το Διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 και έπειτα, εισάγει την πόλη στο νέο χριστιανικό κόσμο. Ο επίσκοπος Αμβρόσιος, homo universalis της εποχής του, θα διαμορφώσει, μέσω των εξωτείχιων εκκλησιών του, νέες τυπολογίες, που θα διαδοθούν σε όλη τη Δύση καθιστώντας το Μιλάνο επίκεντρο της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής τον 4ο αιώνα. Ξεκινώντας από την περιγραφή της εικόνας της πόλης, όπως αυτή διαμορφώνεται από τη συνύπαρξη της αυτοκρατορικής αυλής και της εκκλησιαστικής εξουσίας, μεταβαίνουμε στις νέες χωρικές συλλήψεις της μιλανέζικης εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, μέσα από το επισκοπικό συγκρότημα, τις αμβροσιανές εκκλησίες του Αποστολείου, των Μαρτύρων , των Παρθένων και του ελάχιστα ύστερου Αγίου Λαυρεντίου. Η περίοδος αυτή, η πιο λαμπρή για το Μιλάνο άφησε μία εκπληκτική αρχιτεκτονική κληρονομιά στη σύγχρονη μητρόπολη, που ελάχιστοι γνωρίζουν και εκτιμούν. Σκοπός αυτής της διάλεξης είναι να δοθεί μία διαφορετική εικόνα για τη μητρόπολη της μόδας, του design, της όπερας και της οικονομικής πρωτεύουσας.

This lecture examines the city and the architecture of Milan for the period from 286 to 402 AD, when it consisted one of the capitals of the Roman Empire, as established by the Tetrarchy system. First, we examine the stages of development of the city from the Celtic foundation of the settlement until 286, when it was a peaceful Roman province. The radical change for Milan occurs with the emergence of capital with emperor Maximian. Since then, the city's image is changed by public works for the new role. The existence of the imperial court completes the episcopal power, which after the Edict of Milan in 313, and then introduces the new city into the Christian world. Bishop Ambrose, homo universalis of his time, will develop through extra muranas churches, new typologies that will spread across the West making Milan the center of ecclesiastical architecture of 4th century. Starting from the description of the image of the city as shaped by coexistence of the imperial court and ecclesiastical power, we move to new spatial concepts of Milan ecclesiastical architecture through the Episcopal complex , the churches amvrosianes of Saint Apostles, Martyrs, Virgins and the few late St. Lawrence. This period was the most brilliant for Milan that left an amazing architectural heritage in contemporary metropolis that few know and appreciate. The purpose of this lecture is to give a different picture of the metropolis of fashion, design, opera, and economic capital.