Kowloon walled city: διαδικασίες αυτοοργάνωσης

Abstract

Η παρούσα διάλεξη και η εκπόνηση της, στο πλαίσιο αναζήτησης ενός εργαλείου ανάλυσης διαδικασιών αυτοοργάνωσης, μεταφέρεται νοητικά στην κινέζικη πόλη Kowloon Walled City, του Hong Kong. Συγκεκριμένα, διερευνά την υπαρκτή χωρική συνθήκη της, ως μια ακόμη παραγκούπολη, που σαφώς μη σχεδιασμένη με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και όχι ως παράδειγμα κεντρικού αστικού σχεδιασμού, ορίζει έννοιες, αρχές και χαρακτηριστικά ενός αστικού συσσωματώματος που δρα διττά ως οργανισμός και ως μηχανισμός. Η KWC σε μια δυνητική ‘ματιά’, συναρτήσει των σύγκαιρων διεθνοποιημένων και τοπικών κοινωνικοπολιτικών και χωροχρονικών συμπιέσεων της, και σύμφωνα με τη θέση του ριζώματος των Gilles Deleuze και Felix Guattari*1, αναδύεται σε ένα συνεκτικό δυναμικό σύστημα μέσα από bottom-up διεργασίες. Η αυτοοργανωτική διαδικασία μορφογένεσης του, ως χωρική μήτρα δομής της ολότητας, ενεργοποιεί την «κατοίκηση» του αστικού χώρου και τον αναδεικνύει ως προϊόν που συνεχώς μεταλλάσσεται και μεταβιβάζει ενέργεια. Πιο αναλυτικά, η KWC πολυπλοκοποιείται, σε πλέγματα πιθανοτήτων και διευθετήσεων του πλήθους της που διαδρά μορφώνοντας τα κοινά του μέσα από πολλαπλά ετερόκλητα δίκτυα που δε φιλτράρονται σε ισχύουσες κανονικότητες αλλά διακλαδώνονται άτακτα και συγκεχυμένα ως εντατικοί καταλύτες της αστικότητας της. Οι νέες ροές, τα συμπεράσματα και τα ερωτηματικά, ως παρακαταθήκες των εμπειριών εντός της, βρίσκονται συνεχώς και σύγχρονα μας εν τω γίγνεσθαι.

This lecture and its development, in search of an analysis tool of processes of self-organization, is mentally transported to the Chinese city of Kowloon Walled City, in Hong Kong. Furthermore, the real spatial treaty of this city, as another slum that clearly had not been designed with modern technology and did not exist as an example of top-down urban design, defines concepts, principles and features of an urban aggregation that acts dually as an organization and as a mechanism. The KWC in a potential 'look', according to the internationalized and local sociopolitical and spatiotemporal compressions, as well as to the rhizome neologism of Gilles Deleuze and Felix Guattari* 1, emerges to a coherent dynamic system through bottom-up processes. The self-organized process of morphogenesis, as a spatial matrix structure of the wholeness, activates the "dwelling" of urban space which constantly mutates and transfers energy. Besides that, KWC’s complexity appears, in plateaus of probabilities and arrangements of its multitude that interacts and forms its commons through multiple heterogeneous networks that are not filtered into existing regularities but branching irregularly and confusedly as intensive catalysts of its urbanity. The new flows, the conclusions and the questions as repositories of the experiences within it, were constantly and also until now absolutely nascent.

*1 Deleuze G. and Guattari F., (1987), “A Thousand Plateaus: capitalism and schizophrenia”, (trans. Massumi B.), University of Minnesota Press, Minneapolis, London