Ένα σημαντικό πρόβλημα στα μοντέρνα υπολογιστικά συστήματα είναι η διάρκεια των προσβάσεων στην ιεραρχία μνήμης. Καθώς τα μεγέθη των μνημών μεγαλώνουν και μαζί τους και αυτές οι καθυστερήσεις, το να απαιτείται ένας ομοιόμορφος, μεγάλος χρόνος για κάθε πρόσβαση στη μνήμη, είναι απαγορευτικό. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό, η κλασσική μονολιθική αρχιτεκτονική της μνήμης εξελίσσεται σε μια κατανεμημένη μορφή, η οποία παρέχει τη δυνατότητα για μη ομοιόμορφους χρόνους προσπέλασης. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική είναι γνωστή ως Non-Uniform Cache Architecture (NUCA). Μια μνήμη NUCA απαρτίζεται από πολλά μικρά κομμάτια, τα οποία κατανέμονται χωρικά στην επιφάνεια του chip. Ο χρόνος πρόσβασης σε καθένα από αυτά τα κομμάτια είναι μεταβλητός και εξαρτάται από την απόσταση μεταξύ του αιτούντος επεξεργαστή και του κομματιού της NUCA που εξυπηρετεί το αίτημα. Σε μια στατική NUCA, τα δεδομένα τοποθετούνται στατικά ανάλογα με τη διεύθυνσή τους. Αυτή η τακτική είναι αρκετά περιοριστική, αφού δεν εξασφαλίζει ότι η πλειονότητα των αιτημάτων θα εξυπηρετηθεί από τα ταχύτερα κομμάτια της NUCA, αυτά δηλαδή που βρίσκονται πιο κοντά στον αιτούντα επεξεργαστή. Έτσι, η έρευνα έχει οδηγήσει τις μνήμες NUCA σε δυναμικές μορφές οργάνωσης, όπου τα δεδομένα τοποθετούνται και μετακινούνται ελεύθερα μέσα στη NUCA. Σε αυτή τη διπλωματική εργασία, αξιολογείται η χρήση δυναμικής NUCA σε ένα πολυεπεξεργαστικό σύστημα, εστιάζοντας κυρίως σε μια πολιτική δυναμικής τοποθέτησης δεδομένων που στοχεύει στη μεγιστοποίηση του αριθμού των προσπελάσεων στα ταχύτερα κομμάτια της. Η πολιτική αυτή συμπληρώνεται με κατάλληλες πολιτικές για την αντικατάσταση, μετακίνηση και αναζήτηση δεδομένων στη μνήμη. Η πολιτική αντικατάστασης επιτρέπει σε ένα κομμάτι της μνήμης να τοποθετεί δικά του δεδομένα σε γειτονικά κομμάτια, αντί αυτά να επιστρέφουν απ’ ευθείας στην κύρια μνήμη, ενώ η πολιτική μετακίνησης δεδομένων αποσκοπεί στη μεταφορά τους προς τους επεξεργαστές που τα ζητούν συχνότερα. Για την αξιολόγηση της δυναμικής NUCA χρησιμοποιήθηκαν μετροπρογράμματα με διαφορετική συμπεριφορά, όπως επιστημονικά, server και multi-programmed workloads. Η δυναμική μας NUCA πετυχαίνει σημαντική βελτίωση για όλα τα workloads έναντι της στατικής: 7.7% κατά μέσο όρο και μέγιστη βελτίωση 15.6% για το multi-programmed workload.
An important problem in modern systems is long memory access times, which are a major bottleneck to performance. More speci fically, as cache capacities grow, suffering a long, uniform access latency is intolerable. To mitigate this problem, the classic monolithic cache evolves into a distributed cache design, that provides non uniform access, known as Non-Uniform Cache Architecture (NUCA). A NUCA cache is split into smaller slices, which are distributed across the die. Accesses to data that resides in one of these tiles display a variable latency, depending on the physical distance between the requesting core and the cache slice servicing the request. In a static NUCA, data is statically placed in the cache, according to its address. However, this design imposes limitations, since accesses to local, faster cache tiles are not maximized. Therefore, research has led to dynamic NUCA designs, where data can be freely placed and moved in the cache. This diploma thesis investigates dynamic NUCA policies in a tiled Chip Mul- tiprocessor (CMP) system, focusing on a dynamic placement policy that aims to maximize accesses to the fastest cache slices. The dynamic placement pol- icy is complemented with an appropriate replacement policy, a migration policy and a lookup mechanism. The replacement policy allows a cache bank to spill data to its neighbors, if there are additional capacity needs, while the migration policy gradually moves data towards the cores that are most frequently accessing it. For our design's evaluation, a diverse workload set comprising of server, scientific and multi-programmed workloads was used. Our dynamic NUCA scheme has shown an average performance improvement of 7.7% over the static NUCA and a maximum performance improvement of 15.6%.