Πείραμα πολυκατοίκησης- καλλιεργώντας το αστικό κέλυφος

Abstract

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη να ενεργοποιηθεί το λανθάνον κτιριακό δυναμικό της πόλης, μελετάμε υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ευδοκιμήσει ένα νέο μοντέλο κατοίκησης σε υφιστάμενα κελύφη, αξιοποιώντας και αναπαράγοντας τις ποιότητες και συνθήκες των καλλιεργήσιμων εδαφών, μέσα από το πείραμα PUSH&GROW2in1. Η εν λόγω εργασία πρόκειται για μία έρευνα για το κατά πόσον και τον τρόπο που μπορεί ένα υφιστάμενο, αδρανές κτίριο στο κέντρο μιας πόλης, να ενεργοποιηθεί με εξίσου τεχνητά και φυσικά μέσα. Ένα πείραμα που προσθέτει τα -ετερόκλητα για το αστικό τοπίο- στοιχεία της πολυ-κατοίκησης και της καλλιέργειας στο εσωτερικό του κελύφους. Μελετήθηκαν οι μέθοδοι με τις οποίες μπορεί ένα τυπικό συμπαγές κτίριο να μετατραπεί σε ραχοκοκκαλιά υπαίθριων επιπέδων που διαδοχικά θα οδηγούν σε χώρους κατοικίας με δάνεια από τα χαρακτηριστικά της ζωής στην ύπαιθρο. Πώς μπορεί το φως να εισχωρήσει σε κάθε γωνιά του κτιρίου; Πώς μπορεί το χώμα να συνυπάρξει με υλικά όπως το μπετόν και το μέταλλο και να μοιάζουν σαν να ήταν από πάντα ένα; Πώς η αυστηρή αμετάκλητη γεωμετρία των φυτών έρχεται να συμπληρώσει τη ρευστή γεωμετρία των ογκοπλαστικών αποφάσεων του αρχιτέκτονα κι αντίστροφα; Ποιο είναι το “καλύτερο σπίτι” στο οποίο γυρνά κανείς μετά την ενασχόλησή του με τους κήπους καλλιέργειας; Κατοίκηση και καλλιέργεια γίνονται χρήσεις συμπληρωματικές, σε χώρους όπου ο κάτοικος θα μπορεί ο ίδιος να εκμεταλλεύεται, να διαμορφώνει, να φροντίζει, να παράγει και να συλλέγει. Όραμά μας ήταν η δημιουργία μιας νέου είδους πολυ-κατοικίας μέσα στην οποία θα ευνοούνται η συνεργασία, η συμβίωση, η από κοινού αξιοποίηση της κάθε πτυχής του κτιρίου. Και παρ’όλο που η αστική καλλιέργεια στις μέρες μας έχει λάβει διάφορες μορφές και εκφάνσεις με τη βοήθεια της τεχνολογίας, σπάνιες προσπάθειες βλέπει κανείς να ενσωματωθεί στην καθημερινότητα αλλά και την αρχιτεκτονική μεγάλου μέρους των πόλεων, πέραν των ιδιωτικών πρωτοβουλιών σε ταράτσες και μπαλκόνια. Κι αν η τάση αυτή ολοένα υποστηρίζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη δημιουργική και οικολογική αναζήτηση μερίδας πολιτών, πιθανόν να έχουμε φτάσει στο χρονικό εκείνο σημείο που κι η αρχιτεκτονική είναι σε θέση να προσφέρει τα εργαλεία που ανέκαθεν μεταχειρίζεται: να αναζητήσει, να σχεδιάσει και να προτείνει τη μορφή ενός τέτοιου πειράματος.

Recognizing the need to activate the latent dynamic of the city building, we study under which conditions a new model of habitation in existing buildings, utilizing and reproducing qualities and conditions of farmlands, can thrive, through the experiment PUSH & GROW2in1. This work is a study on whether and how an existing, inactive building in the center of a city, can be activated with equally artificial and natural means. An experiment that adds to the –heterogeneous or the city-identification of multi-habitation and cultivation inside a shell. We studied the methods by which a typical compact building can be converted into a backbone of outdoor levels, which in turn would result in a living area that borrows characteristics from life in rural areas. How can the light enter every corner of the building? How can soil coexist with materials such as concrete and metal and look like they have always been one? How the strict irreversible geometry of the plants will complement the fluid oncoplastic geometry of an architect and vice versa? What is the "best house" in which one returns after his involvement with the crop gardens? Habitation and cultivation are uses that become complementary, in places where the resident can exploit, adjust, take care, produce and collect. Our vision was to create a new kind of multi-housing in which cooperation, partnership, joint development of every aspect of the building will be favored. And although the urban culture nowadays has taken different forms and expressions with the help of technology, rare attempts to incorporate into the everyday life and architecture of a large part of the city have been observed, beyond the private initiatives on terraces and balconies. And if this trend is increasingly supported by the media and the creative and ecological search of a portion of citizens, we likely to have reached that point where architecture is able to provide the tools that always uses: to search, plan and propose the form of such an experiment.