Ιστορικό Μουσείο Λαυρεωτικής

Abstract

Το Λαύριο, έχοντας υποστεί τις συνέπειες της αποβιομηχάνισης, βρίσκεται σε μια κατάσταση αναμονής εδώ και μερικά χρόνια. Στα πλαίσια του ρυθμιστικού σχεδίου, οι χωροταξικές αλλαγές στην Αττική, στο επίπεδο των μεταφορών, πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την πόλη. Μέσα σε αυτή την μελλοντική προοπτική αναβάθμισης του λιμανιού και επέκτασης της γραμμής του προαστιακού, η παρούσα διπλωματική προτείνει την δημιουργία ενός κτιρίου που θα αφηγείται την διαχρονική ιστορία της ευρύτερης περιοχής. Αποδίδει στην κοινότητα χώρους μόνιμων και περιοδικών εκθέσεων, χώρους πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, σε συνδυασμό με τους απαραίτητους χώρους οργάνωσης του μουσείου. Τοποθετημένο στον πόλο του τερματικού σταθμού του προαστιακού, αποτελεί ένα συνδετικό κρίκο της παράκτιας ζώνης και του νεοκλασσικού ιστού της πόλης. Αρθρωμένο πάνω σε αυτή την ραχοκοκκαλιά, μέσα στο τραχύ φυσικό τοπίο, επιχειρεί μια εννοιολογική σύνδεση με ποιότητες ανθρωπογενών τόπων σημαντικών για την συλλογική μνήμη των κατοίκων. Έχοντας μια νοητή σχέση με την πόλη, χρησιμοποιεί ως μεθοδολογικά εργαλεία την αναλογία και την αναφορά ώστε να συσχετιστεί με την ταυτότητα της περιοχής. Η σχέση του με το έδαφος αλλά και ο επιμέρους χειρισμός των υλικών συμβάλλουν στην εναλλαγή εντάσεων φωτός αλλά και στην ταυτόχρονη έκφραση του περιεχομένου του μουσείου. Οι προθέσεις παρουσίασης του περιεχομένου τέλος, αποσκοπούν σε μια κοινή κτιριακή και μουσειολογική αφήγηση χρησιμοποιώντας ψηφιακά μέσα μαζί με αντικείμενα και μακέτες της περιοχής.

Lavrio, having suffered the consequences of deindustrialization, is in a “standby mode” for several years. According to the general master plan for Attica, in terms of transport, the city will significantly change. Within this future perspective, upgrade of the port and the expansion of the suburban line, this thesis proposes the creation of a building that narrates the story of the area. Provides the community with spaces for permanent and temporary exhibitions, places of cultural and educational activities, in conjunction with the necessary organization areas of the museum. Situated near the terminal suburban station, constitutes a link between the coastal zone and the neoclassical fabric of the city. Articulated on this backbone and through the rough landscape, attempts a conceptual link with important anthropogenic sites for the collective memory of the inhabitants. Having an imaginary relationship with the city, uses as methodological tools the analogy and reference to be associated with the identity of the region. The relationship with the land and the individual handling of materials contributes to the alternation of light intensities and at the same time the expression of the content of the museum. Finally, the intentions of presenting the museum content, aim at a common building and museological narrative using digital media together with objects and models of the region.