Ανακαλύπτοντας την αόρατη πόλη_σχεδιάζοντας την ορατή_αθήνα

Abstract

Στην διπλωματική εργασία γίνεται μια προσπάθεια ανακάλυψης των «αόρατων» πτυχών της πόλης, όπου στόχος είναι να κοιτάξω με ποιο τρόπο η αρχιτεκτονική συμβάλλει στη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και την πόλη, και πώς αυτή γίνεται το συνδετικό νήμα. Για την υλοποίηση της μελέτης επιλέγεται ένα κομμάτι της Αθήνας το οποίο περιβάλλεται από τις οδούς Πειραιώς, Ιερά οδός, Λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως, Αχιλλέως και Δεληγιώργη. Γίνεται μια πρώτη φάση ανάγνωσης, καταγραφής και ανάλυσης της σημερινής εικόνας ˙ ύστερα μια αναδρομή στο παρελθόν και αναζητούνται απαντήσεις μέσα από τη συλλογή στοιχείων και γεγονότων που συνέβαλλαν στη σημερινή εικόνα. Φτάνοντας στο σήμερα, έχοντας ως υπόβαθρο το παρελθόν και λαμβάνοντας υπόψη τη συνέχεια του αστικού χώρου μελετάται η σημερινή σχέση της περιοχής με το ιστορικό κέντρο και τις γειτονικές περιοχές. Γεννιέται έτσι ένα δίκτυο χρονικών και χωρικών σχέσεων. Στη δεύτερη φάση ανάλυσης και καταγραφής-εμβάθυνσης γίνεται μια βίωση του αστικού χώρου και μέσα από αυτή γεννιέται ένας καινούριος χάρτης, ένα δίκτυο ανθρωπίνων σχέσεων, ένα δίκτυο αστικών τόπων. Πάνω σε αυτό το δίκτυο επιλέγεται ένα σημείο το οποίο είναι ένα κενό, μια πληγή και αναζητούνται τρόποι επαναφοράς του στη ζωή της πόλης. Το κομμάτι αυτό περιβάλλεται από τις οδούς Ιάσονος, Αγησιλάου, Κολοκυνθούς και Κεραμεικού. Γίνεται μια ανάλυση σε βάθος, σε πολλά επίπεδα και έχοντας την αρχιτεκτονική γλώσσα ως εργαλείο παρέμβασης και ένα πιλοτικό σενάριο χρήσεων γης, επαναπροσδιορίζεται η σχέση του χωρικού τμήματος με την πόλη. Το «μέσα» γίνεται «έξω» και αντιστρόφως ˙ επιδιώκεται μια πορώδης σχέση μεταξύ αυτού και του άμεσου αστικού περιβάλλοντος, πραγματοποιείται μια σκηνοθεσία του τρόπου κατοίκησης του χώρου και με αυτόν τον τρόπο προτείνεται η δυνατότητα επαναφοράς του στη ζωή της πόλης. Πρόκειται για μια μεθοδολογία η οποία μπορεί να ακολουθηθεί και για άλλα χωρικά τμήματα της πόλης, λαμβάνοντας κάθε φορά υπόψη τις δυνατότητες και τις δυναμικές που έχει το κάθε χωρικό τμήμα σε σχέση με τον αστικό ιστό.

In the diploma project I attempt to discover the “invisible” aspects of the city where the intention is to look at how the architecture contributes to the relationship between people and the city and how it becomes the connecting thread. For the implementation of this study I have selected a part of Athens which is surrounded by the streets of Piraeus, Iera Odos, Constantinoupoleos, Achilleos and Deligiorgi. First, there is a phase of reading, recording and analysis, and then a throwback to seek answers through the fieldwork and the events that contributed to the current image of the selected part. Arriving to-day, having as background the past and considering the continuity of urban space, I analyze the current relationship to the historical center and the surrounding areas. In that way, we see a network of temporal and spatial relations being born. Then with the second phase of analysis-deepening, with the life experience of urban space, is born a new map; a network of human relations; a network of urban places. In this network I select a point that is a void, a sort of wound that I look to recall to the life of the city. This place is surrounded by the streets of Iasonos, Agisilaou, Kolokinthous and Kerameikou. There is an in-depth analysis at many levels and having the architectural language as a tool and a scenario of land use, I redefine the relationship of the spatial section with the city. The "inside" becomes "outside" and vice versa; I pursue a porous relationship between it and its immediate urban environment; a way of living this space is imagined and in this way is suggested the possibility of bringing it back into the life of the city. It is a methodology that can be applied to other spatial parts of the city as well, taking into account each time the features and the dynamics that each spatial section has in relation to the urban web.