Μικρο_αρχιτεκτονική

Abstract

Η διάλεξη πραγματεύεται τη σύγχρονη τάση της αρχιτεκτονικής να δημιουργεί χώρους ασυνήθιστα μικρούς και λειτουργικά αυτόνομους, που δρουν είτε συμπληρωματικά, προσκολλημένοι σε κάποιο μεγαλύτερο κτίριο και αξιοποιώντας τις υποδομές του (παράσιτα), είτε εγκαθίστανται σε προϋπάρχον κέλυφος ή βρίσκονται ελεύθερα στο δημόσιο χώρο. Κοινό χαρακτηριστικό των παραδειγμάτων που αναφέρονται είναι η τοποθέτησή τους στον αστικό ιστό, είτε έχουν δημόσια είτε ιδιωτική χρήση. Επίσης, κοινά στοιχεία είναι η ευελιξία, η μεταβλητότητα της μορφής και της οργάνωσης του χώρου, η εφημερότητα και η ευκολία στην κατασκευή. Η μικρο-αρχιτεκτονική αποτελεί πεδίο πειραματισμού, καινοτομίας και πρωτοπορίας, με πρωτότυπη χρήση υλικών και τη συνεργασία της με την ψηφιακή τεχνολογία και είναι σημείο συνάντησης τέχνης και αρχιτεκτονικής. Αποτελεί επιλογή και εναλλακτική αρχιτεκτονική πρόταση.

One contemporary trend of architecture is the creation of unusually small and functionally autonomous spaces, that either act additionally to another big building, taking advantage of their infrastructure, referred as parasites, or they are located freely in the common space. The examples that are mentioned in this thesis have either public or private use, but are all located in the urbanscape. Their common characteristics are the flexibility, the alterability of their form and space organization, the ephemerality and the simplicity of their structure. Micro-architecture is the field of architectural experimentation, innovation, original use of materials and even collaboration with digital technology. It is, also, the meeting point of art and architecture. Micro-architecture is a choice and an alternative architectural proposal.