Αρχαιολογικό Μουσείο στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται το σχεδιασμό ενός αρχαιολογικού μουσείου στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας και μαζί μια πρόταση ανάπλασης για την πόλη. Επιδιώκεται η ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου, του μνημειακού πλούτου και του περιβάλλοντα χώρου. Δημιουργείται μια νέα δημόσια τοπογραφία, ένα δίκτυο πεζοδρόμων και κοινόχρηστων χώρων, που συνδέει τα επιμέρους σημεία αναφοράς, και καταλήγει στον αρχαιολογικό χώρο. Το δίκτυο των κοινόχρηστων χώρων που προτείνεται παραλαμβάνει νέες χρήσεις και συνεισφέρει σε μια νέα αντίληψη στο σχεδιασμό της πόλης και στη ζωή των κατοίκων. Σέβεται τις φυσικές ιδιαιτερότητες του τόπου και τον εμπλουτίζει με νέες οικολογίες. Γίνεται η ραχοκοκαλιά που λείπει από την πόλη, ένας χώρος κοινωνικής όσμωσης και πύκνωσης. Ακόμη, σε συσχετισμό με τα προηγούμενα, δημιουργείται ένα νέο τοπόσημο, ένα μουσείο για μια πόλη που το χρειάζεται, και εντάσσεται στον πολεοδομικό ιστό, στα όρια της πόλης, έτσι ώστε να διατηρείται η κλίμακα και η συνεκτικότητα της. Σχεδιάζοντας τις νέες δυνατότητες του τόπου ενισχύεται η βιωσιμότητα του και προκύπτουν νέες αναπτυξιακές δυνάμεις που μειώνουν την εξάρτηση των κατοίκων από το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Δημιουργούνται οι προυποθέσεις ώστε οι κάτοικοι να μπορούν να παραμείνουν στην περιοχή τους, η οποία πλέον ανταποκρίνεται στις πολιτισμικές και οικονομικές απαιτήσεις και έχει αποκτήσει τη δική της ταυτότητα.

This thesis develops the design of an archaeological museum in Megalopolis of Arcadia, together with a redevelopment proposal for the city. It seeks to highlight the ancient theatre, the monumental background and the natural surroundings. A new public topography is created, a network of public spaces that contributes to a new concept in the design of the city and to the lives of the residents. It respects the area’s natural characteristics and enriches the excisting ecologies with new ones. It becomes the backbone missing from the city, a place of social osmosis. Also, in conjunction with the above, a new landmark, a museum, is designed for a city that needs it, as a part of the urban network in the city limits, so as to maintain its scale and consistency. By designing the new features of the area, sustainability is enhanced and new development forces occur. As a result, the residents’ dependency from the power facilities is reduced and the new conditions that make it more likely for them to remain in their area are created, which now responds to the cultural and economic requirements and has acquired its own identity.