Χρήση βιομηχανικών ορυκτών και παραπροϊόντων στην κεραμοποιία

Abstract

Στην παρούσα εργασία, εξετάσθηκε η προσθήκη κάποιων ουσιών στις πρώτες ύλες του τούβλου ώστε να διαπιστωθεί αν και κατά πόσον το αποτέλεσμα θα ικανοποιούσε τις ιδιότητες των προϊόντων σύμφωνα με τις προδιαγραφές που τα διέπουν από την αντίστοιχη κοινοτική οδηγία και κατ’επέκτασην αν αυτή η πρακτική θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη βιομηχανία. Οι ουσίες που χρησιμοποιήθηκαν και μελετήθηκε η προσθήκη τους στα τούβλα είναι α) η σμύριδα (ενός ορυκτού που βρίσκεται στην Ελλάδα σε αφθονία στο νησί της Νάξου) σε ποσοστό 25%, β) το πυρηνόξυλο ( αποτελεί ένα παραπροϊόν των πυρηνελουργείων) σε ποσοστό 5%, και γ) λάσπη ( υπόλειμμα από την έκπλυση μεταλλικών καλουπιών) σε ποσοστό 5 και 10 %.

This diploma thesis examined the addition of certain substances in the raw materials of brick to determine whether and how the result will satisfy the properties of the products according to the specifications that govern the corresponding EU directive and whether this practice could be applied in industry. The substances used and studied their inclusion in the bricks are i) emery (a mineral found in abundance in Greece on the island of Naxos) 25%, ii) olive stone (it is a byproduct of olive industry) 5%, and iii) mud (residue from the leaching of metal molds) at 5 and 10%.