Η αναπαράσταση του εγκλεισμού: DOGville Vs DOGtooth

Abstract

Στόχος στην διάλεξη αυτή είναι να αναλύσουμε τις χωρικές ιδιότητες του εγκλεισμού. Ως εργαλείο και κύριο όχημα της διερεύνησής μας επιλέγουμε την αναπαράστασή του μέσα από την τέχνη του κινηματογράφου, και συγκεκριμένα μέσα από δύο ταινίες, οι οποίες φαινομενικά δεν παρουσιάζουν ομοιότητες, αλλά και οι δύο διαχειρίζονται το ζήτημα του εγκλεισμού, μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Αυτές είναι το Dogville του Δανού σκηνοθέτη Lars von Trier (2003), και ο Κυνόδοντας (Dogtooth) του Γιώργου Λάνθιμου (2010). H μεθοδολογία με την οποία προσεγγίζεται το θέμα μας, ξεκινά με την ανάλυση των ταινιών, που θα γίνει συναρτήσει του χώρου. Ταυτόχρονα, μελετούνται οι τρόποι και οι διαδικασίες που οδηγούν ένα άτομο αρχικά στον αποκλεισμό από τους υπόλοιπους και εν συνεχεία στον εγκλεισμό του, όπως αυτός φαίνεται από τα μάτια των σκηνοθετών. Στη συνέχεια εντοπίζονται οι χωρικές του ιδιότητες, αλλά και οι μετασχηματισμοί που απαιτούνται για να τον καταστήσουν δυνατό, ενώ διαπιστώνεται ότι ο εγκλεισμός παράγεται σε πολλαπλά επίπεδα και πως η χωρική παράμετρος δεν είναι η μοναδική προϋπόθεση.

The subject of this lecture is to analyze the spatial properties of the enclosure. As a main tool and vehicle of our investigation we choose its representation through the art of the cinema, and specifically through two movies, which apparently are not similar, but both manage the issue of confinement through different aspects. These are: ‘Dogville’ by Danish film director Lars von Trier (2003), and ‘Dogtooth’ by Giorgos Lanthimos (2010). The methodology we use to approach our subject begins with the analysis of the films, which will be in relation to space. At the same time, the patterns and the processes, that lead a person to initially be excluded from the others and then to its confinement, are being studied, as it is seen with the directors’ point of view. Then the spatial properties and transformations which are needed to make it possible, are being identified, while it is found that confinement is produced at multiple levels and that the parameter space is not the only requirement.