Στάσεις Λεωφορείου

Abstract

Οι “Στάσεις Λεωφορείου” είναι μια διπλωματική εργασία που αποτελείται από δύο μέρη. Από ένα αλγοριθμικό και από ένα προ-αλγοριθμικό μέρος. Η προ-αλγοριθμική της σύλληψη μπορεί να εντοπιστεί στα πλαίσια της ερευνητικής μου εργασίας. Προσπάθησα να οραματιστώ το πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια γέφυρα μεταξύ του φυσικού και του ψηφιακού. Οι στάσεις λεωφορείου αποδείχτηκαν η ιδανική μελέτη περίπτωσης. Αφορούν τη σφαίρα του δημόσιου, είναι αρκετά απλές, υπάρχουν παντού και σχετίζονται με ένα εγγενώς πολύπλοκο δίκτυο. Διαγράμματα, εντοπισμού, περιεχομένου, και δικτύου, επιστρατεύθηκαν για να απαντηθεί μια τρομερά απλή ερώτηση: Πού είναι το λεωφορείο; Έπρεπε να απαντηθεί με έναν αρχιτεκτονικό τρόπο. Η λύση ήταν αντίστοιχα στοιχειώδης. Το όλο σύστημα μοντελοποιήθηκε με ένα αριθμητικό ζεύγος για κάθε διερχόμενη λεωφορειακή γραμμή. Ο πρώτος αριθμός είναι το πλήθος στάσεων κάθε γραμμής και ο δεύτερος η σχετική θέση της εν λόγω στάσης ως προς τα τερματικά σημεία της γραμμής. Τοπικού χαρακτήρα παράμετροι εισήχθησαν επίσης στον υπολογισμό. Για το κάθισμα χρησιμοποιήθηκε ανθρωπομετρικός αλγόριθμος που χορήγησε o βραζιλιάνος αρχιτέκτονας Pablo Resende. Τα διαφορετικά συστατικά εξαρτήματα της αφηρημένης <Στάσης> έθεσαν ενδιαφέροντα οντολογικά προβλήματα. Για παράδειγμα, ποια είναι η προτιμητέα κατάτμηση και πως εγκαθίστανται οι συσχετισμοί; Η αρχιτεκτονική του ίδιου του αλγορίθμου έθεσε επίσης άλλη μια πρόκληση με όρους πληροφοριακής διαχείρισης.

“Bus Stops” is a diploma thesis consisted of two parts. An algorithmic and a pre-algorithmic part. Its pre-algorithmic conception originates well into my research project. I tried to envision what a bridge between the physical and the virtual might look like. Bus stops proved to be the perfect case study. They pertain to the public sphere, they are simple enough, they are ubiquitous and they are related to an inherently complex network. Location diagrams, content diagrams and network diagrams were devised to answer a tremendously simple question: Where is the bus? It had to be answered in an architectural manner. The solution was equally rudimental. The whole system was modeled using two numbers for each transiting route, the first being the total number of its stops and the second being the relative position of the stop in question relative to each route’s end points. Site specific parameters were also modeled. An anthropometric bench algorithm was kindly provided to me by the Brazilian architect Pablo Resende. The different constituent components of the abstract <Bus Stop> posed some interesting ontological problems. For example, which breakdown is preferable and how are the interrelations established? The architecture of the very algorithm also posed another challenge in terms of information management.