Σύγχρονος νομαδισμός

Abstract

Ισχυρισμός αυτής της εργασίας είναι πως στο δίπολο εποικισμού –νομαδισμού η ζυγαριά σήμερα τείνει προς έναν νέο νομαδισμό συμπτωματικό των συνθηκών της μετα-νεωτερικότητας. Σκοπός είναι, αρχικά η απόδειξη της παραπάνω πρότασης και έπειτα η μελέτη του εκπρόσωπού του σύγχρονου νομαδισμού του νέο –νομά. Σε ότι αφορά την απόδειξη του πρώτου στόχου, θα επιχειρηματολογήσω για την μετάβαση από το επικοισμό , ως το επικρατέστερο χωρικό μοντέλο και ως ηθική κατά την νεωτερικότητα, στα νομαδικά χαρακτηριστικά που συναντάμε ως απότοκο των τεχνολογικών εξελίξεων και του αντι-υδριματικού τρόπου σκέψης την χρονική περίοδο της μετα-νεωτερικότηττας που εκτείνεται μέχρι και σήμερα.

Σε ότι αφορά τον δεύτερο στόχο ο Νέο-νομάς θα μελετηθεί μέσα από τις δυνάμεις που τον συνέθεσαν, τις ανάγκες του, και τις αναδυόμενες πρακτικές της καθημερινότητάς του κατά τέτοιον τρόπο που αυτή η διάλεξη να μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για την κατανόηση του χρήστη, τον οποίο η αρχιτεκτονική καλείται να εξυπηρετήσει σήμερα.

This dissertation claim is that Neo-nomadism, rises in the 21st century as the predominant social formation. The sentence above is going to be proved, in order to present afterwards the representative of nomadism today, the neo-nomad. I am going to argue about the transition from sedentarism -as the predominant spatial organization and model of ethics- during modernity, to the nomadic characteristics of post-modernism as a result of the anti-foundational thought and networks revolution. The neo –nomad is going to be presented through his origins, needs and practices of everyday life. This thesis objective, is to be used as a tool toward the better understanding of architecture’s current user.