Μουσείο του Οδοντωτού στο Φαράγγι του Βουραϊκού

Abstract

Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος συνδέει τα ορεινά Καλάβρυτα με το παραθαλάσσιο Διακοπτό, μέσω του φαραγγιού του Βουραϊκού. Το μουσείο ως στίγμα-τοπόσημο σηματοδοτεί το φαράγγι και επιχειρεί μια σημειακή συρραφή του, ως μέρος ενός συνόλου με κατεβασιά στην πλαγιά, πέρασμα του ποταμού και νέο σταθμό τρένου. Το μουσείο χωροθετείται συμβολικά στην απόληξη του φαραγγιού, όπου ο ορεινός όγκος συναντά τη θάλασσα. Την κεντρική ιδέα της σύνθεσης του μουσείου επηρέασαν: η έννοια της συνεχούς ανόδου, η σχέση του κτιρίου με τα εκθέματα-βαγόνια, η ποικιλία έντονων σχέσεων κτίσματος-βράχου και η πρόθεση για μια ευρύτερη διαμόρφωση. Με ένα κύκλωμα κίνησης-μονοκονδυλιά, ο επισκέπτης κινείται ανοδικά και παράλληλα στον βράχο: σε χώρο κλειστό [όρια:τοιχεία], σε ενδιάμεσο χώρο [όρια:τοιχείο&βράχος], μέσα στον βράχο και τέλος μέσω του πύργου στην τελική πορεία. Αποτελεί μια γεωλογική απόδοση του φαραγγιού, με ενσωμάτωση των χωρικών ποιοτήτων ανάμεσα σε φαράγγι και σιδηρογραμμή. Κάτω από το μουσείο υπάρχει χώρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων, εργαστηρίων και γραφείων. Τα δύο επιμήκη τοιχεία ορίζουν την κίνηση, με το φως να εισέρχεται από: ανοίγματα σημειακά, ανοίγματα στα πλατώματα, οροφή γυάλινη, ’μπούκες’ και σχισμές στο τούνελ. Το ανεπίχριστο ωπλισμένο σκυρόδεμα αποδίδει στο κτίριο την μονολιθικότητα του βραχώδους τοπίου, ενώ το κτίσμα προσιδιάζει σε ένα ακόμη τεχνικό έργο του δικτύου του οδοντωτού.

The rack railway connects mountainous Kalavrita to coastal Diakopto, through the Vouraikos canyon. The museum as a landmark signals the gorge and attempts a spot stapling, as part of a masterplan involving downhill walking, crossing the river, and a new train station. The museum is symbolically located at the canyon’s end, where the mountain mass meets the sea. The museum’s concept has been influenced by: the train’s constant uplift, the relationship between the building and the wagons -exhibits, the variety of intense relationships between the rock and the building and the intention for a whole landscaping. Through a circuitry movement, the visitor moves in parallel to the mountain: into a closed space (limits: shear walls), in an intermediate space (limits: shear wall & rock), inside the mountain, and through the tower in the final route. Ιt consists a canyon’s geological rendition, integrating the spatial qualities between the gorge and the railway. Below the museum there is space for cultural activities, laboratories and offices. Two long shear walls define the motion, while the sunlight enters through spot apertures, apertures at the plateaus, a glass ceiling, vents and slits in the tunnel. The uncoated reinforced concrete attributes the craggy landscape’s monolithic style to the building, while the museum resembles to a rack railway’s network engineering project.