Αίγινα, τόπος και αρχιτεκτονική

Abstract

Η Αίγινα είναι από τις πρώτες περιοχές της Ελλάδας που γνώρισαν τουριστική κίνηση. Σ’αυτό συντέλεσαν ο αρχαιολογικός πλούτος και οι φυσικοί πόροι σε συνδυασμό με το πλεονέκτημα της μικρής απόστασης από τον Πειραιά. Παρόλα αυτά, η Αίγινα αποτελεί έναν τόπο κατοίκησης. Πολλοί άνθρωποι την επέλεγαν ανέκαθεν, ως τόπο κατοικίας και δημιουργίας. Ιδιαίτερα άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, βρίσκουν στον τόπο αυτό συνθήκες ιδανικές για να δημιουργήσουν. Τα στοιχεία που συνθέτουν το πολιτισμικό τοπίο της Αίγινας, είναι η θάλασσα, ο ουρανός, το αττικό φως, το έδαφος, οι ακτές, τα φύκια που ξέβρασε το κύμα, η βλάστηση. Κι ακόμα, η διαδικασία οργάνωσης του χώρου όπως αποτυπώνεται διακριτικά στο τοπίο και μοιάζει να είναι σύμφυτη μ’αυτό. Η δουλεμένη γη που καρπίζει, τα αυλάκια για το πότισμα, οι πεζούλες διαμόρφωσης του επικλινούς εδάφους, οι συλλέκτες του βρόχινου νερού, τα ταπεινά αγροτικά κτίσματα, τα μονοπάτια που ανοίχτηκαν από την αέναη κίνηση των ανθρώπων. Ελάχιστες παρεμβάσεις στο τοπίο, γεννημένες από την ανάγκη της επιβίωσης, με την επίγνωση ότι το ανθρώπινο μέτρο δεν πρέπει να ανταγωνίζεται τη φύση. Η αρχιτεκτονική του τόπου παρουσιάζεται ως κατεξοχήν στοιχείο του πολιτισμικού τοπίου από τη βυζαντινή Παλαιοχώρα, τα παραδοσιακά λαϊκά σπίτια, έως τη μεσοπολεμική και σύγχρονη αρχιτεκτονική.

Aegina is one of the first areas in Greece that attracted tourists. In this contributed to the archaeological wealth and natural resources combined with the advantage of proximity to Piraeus. However, Aegina is a place of habitation. Many people chose this island as a place of residence and creation. Especially intellectuals and artists find in this place ideal conditions to create. The components of the cultural landscape of Aegina is the sea, the sky, the attic light, soil, coast, seaweed washed ashore, the coastline, the vegetation. And yet, the process of spatial organization as reflected in the distinctive landscape and seems to be inherent with this. This worked land that bear fruit, the grooves for watering, the terraces forming the sloping terrain, collectors of rainwater, the humble farm buildings, the paths opened by the constant movement of people. Minimal interventions in the landscape, born from the need of survival and the knowledge that the human measure should not compete with nature. The architecture of Aegina is presented as a literal part of the cultural landscape. From the Byzantine Paleochora and the traditional folk houses until the interwar and modern architecture.