Το όριο στην εποχή της υπερνεωτερικότητας: Βερολίνο / Potsdamer Platz

Abstract

Μέσα από την ανάλυση του πιο χαρακτηριστικού παραδείγματος ορίου, που δημιουργήθηκε πριν από μισό αιώνα και κατέρρευσε σε διάρκεια τριών δεκαετιών, των αιτιών της δημιουργίας του αλλά και των αποτελεσμάτων της πτώσης του, θα επιχειρήσουμε, υπό το πρίσμα της εμπειρίας, να εντοπίσουμε τα παράδοξα που ο ορισμός του ορίου, θέτει. Η ανέγερση του τείχους του Βερολίνου θα μας δώσει την αφορμή να εστιάσουμε στην εμπειρία του ορίου, ενώ η πτώση του, θα σηματοδοτήσει την έναρξη της σύγχρονης εποχής στην οποία θα αναφερόμαστε. Μέσα από τη συστηματική ανάλυση της σύγχρονης αυτής εποχής θα εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο αποδομούνται τα, μέχρι σήμερα, γνωστά όρια και θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τις νέες μορφές που αυτά παίρνουν.

Analyzing the most important example of a limit, created half a century ago and demolished after three decades, the causes of its creation and the effects of its collapse, we are going to trace the paradoxes of the notion of limit, through the prism of experience. The construction of the Berlin Wall will be the motive to focus on the experience of the limit, while its collapse will mark the beginning of the contemporary era to which we will be referring. Through the methodic analysis of this contemporary era, we will examine the new types of limits, created in the age of supermodernity.