Καθώς η κοινωνία αναγνωρίζει ότι ο κόσμος είναι δομημένος, θεμελιωδώς, από πολύπλοκα φαινόμενα, οι αρχιτέκτονες καλούνται να εφαρμόσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο σχεδιασμό και την παραγωγή υλικών συστημάτων, πρότυπα συστήματα πολυπλοκότητας που συναντάμε στη φύση και τα μαθηματικά. Η παρούσα εργασία διερευνά τη συνεργατική σχέση του αρχιτέκτονα με το ψηφιακό μέσο, τον υπολογιστή, μέσα από ένα έξυπνο μηχανισμό, μια κοινή συμβολική γλώσσα κατανοητή και από τις δύο πλευρές, τον αλγόριθμο. Στόχος της εργασίας είναι να δείξει ότι η ψηφιακή τεχνολογία χρειάζεται ένα έντονα ενεργητικό ρόλο στη διαδικασία σχεδιασμού και να προσεγγίσει τον μηχανισμό της μετάβασης από το ζήτημα της αναπαράστασης του χώρου, στο ζήτημα της παραμετρικοποίησης του αρχιτεκτονικού αντικειμένου με τη βοήθεια της «αλγοριθμικής σκέψης». Τελικός σκοπός είναι να προσδιοριστεί τι ακριβώς σημαίνει για την αρχιτεκτονική, η εκ βάθους συνεργατική διαδικασία των δύο αυτών μερών.
As society understands that the world is structured, fundamentally, on complex phenomena, the architects due to implement more effectively in design and fabrication of systems, models of complexity found in nature and mathematics. The current research work studies the cooperative relation between the architect and the digital media, the computer, through an intelligent mechanism, a mutual symbolic language, comprehensible by both sides; the algorithm. The research work aims to present that digital technology needs a strongly active role in the designing procedure and to approach the transition mechanism from space representation to parametric design of the architecture object, with the assistance of the “algorithmic thought”. Final purpose is the determination of the significance of the deep cooperation between the above two mentioned sides for Architecture.