Yasak Bolge Girilmez / Απαγορευμένη Ζώνη

Abstract

Βαρώσι_Αμμόχωστος_Κύπρος. Η περιοχή των Βαρωσίων βρίσκεται στο αναπτυξιακό ζενίθ της όταν την βρίσκει η εισβολή της Τουρκίας το καλοκαίρι του 1974. Με εντολή της Στρατιωτικής Ηγεσίας της Κύπρου εκκενώνεται με την υπόσχεση της επιστροφής εντός ολίγων ημερών και όταν ο κίνδυνος θα απομακρυνθεί. Η πόλη παραδίδεται αμαχητί στον Τουρκικό Αττίλα και περιφράσσεται με ένα συρμάτινο πέτασμα το οποίο αποτρέπει την είσοδο στον οποιοδήποτε. Από το 1974 μέχρι σήμερα 2013, η περιοχή αυτή παραμένει απαγορευμένη και εκτός ορίων, παραδομένη στα στοιχεία της φύσης. Η εργασία αυτή προτείνει μια μέθοδο ανοικοδόμησης της κλειστής αυτής περιοχής στο ενδεχόμενο της επιστροφής της στους νόμιμους κατοίκους της. Η συλλογική μνήμη δρα ως σχεδιαστική αφορμή για να συγχρονίσει το χώρο με το χρόνο και να αποτυπώσει στο φυσικό αντικείμενο της πόλης την νοητική εικόνα της, που δεν έπαψε να «κτίζεται» εκτός τόπου τα 38 αυτά χρόνια του αποκλεισμού. Για να αποκατασταθεί η χρονική συνέχεια στην πόλη χρησιμοποιείται και ερμηνεύεται εκ νέου η έννοια του δρόμου-ορίου στην πόλη, ως χρονικού ιστορικού και εξελικτικού δείκτη αλλά και ως συνθετικού εργαλείου σχεδιασμού που ξαναγράφει την πόλη, αποτυπώνοντας την νοητική εικόνα της στο φυσικό αντικείμενό της. Το ρίζωμα που ορίζεται από τη συλλογική μνήμη διασταυρώνεται με την υφιστάμενη ρυμοτομημένη πόλη και παράγεται ένα νέο ρυμοτομικό σχέδιο πάνω στο οποίο η πόλη δομεί την ανοικοδόμησή της. Η ανοικοδόμηση αυτή αποκτά τη μορφή σταδιακού αναδασμού τεμαχίων σε ένα μοντέλο ριζωματικής ανάπτυξης που λαμβάνει υπόψη του αρχές της τοπιακής οικολογίας και που στοχεύει στην αύξηση της ροηκότητας στον αστικό χώρο. Το ρίζωμα της συλλογικής μνήμης με τις ροές κινήσεων στην πόλη αλλά και το διάγραμμα γενικής διάταξης προκύπτουν μέσα από εργαλεία παραμετρικού σχεδιασμού. Αυτά επιτρέπουν τη θεώρηση του αστικού χώρου ως δυναμικού συστήματος εντάσεων μέσα στο οποίο αναδύονται ιδιότητες στην αστική κλίμακα που προκύπτουν από βασικές αρχιτεκτονικές παραμέτρους που τίθενται στο σχεδιασμό. Η τοπολογία απεικονίζει το «εν δυνάμει» και εμπλέκει το χρόνο σαν παράμετρο σχεδιασμού. Το σχεδιαστικό αποτέλεσμα είναι κατά βάση διαγραμματικό, δίνοντας κατευθύνσεις σχεδιασμού και σχεδιάζοντας έννοιες παρά αντικείμενα. Το μοντέλο ανοικοδόμησης εφαρμόζεται ενδεικτικά στο σχεδιασμό πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων εντός της περιοχής μελέτης, επενδύοντας στην αναπτυξιακή δύναμη που φέρει μαζί της μια νέα δυναμική ανερχόμενη κεντρικότητα όπως αυτή ενός πανεπιστημίου ¬¬

Varosha_Famagusta_Cyprus 1974. During the Turkish invasion in Cyprus, The Military Authorities of the island advised the citizens of Varosha to abandon their houses for a few days until the war hazard drifts away. They never went back. 38 years after, 2013 Varosha remains a fenced off area, a place out of bounds to anybody. For 38 years the once prosperous and vibrant city, remains ruined and surrendered to the natural forces This project suggests a method of reconstruction and habituation of the area of Varosha, given its rightful return to its legitimate inhabitants. Collective memory is one of the key points of this project and it is addressed as a design tool in this process of reconstruction. Collective memory is used to synchronize the physical object of the city with its mental image that never ceased to exist and evolve during the last 38 years of enclosure. This synchronization is achieved by using the notion of the edge-boundary as a temporal historical and evolutionary indicator and at the same time as a design tool that rewrites the urban fabric . The topological rhizome that collective memory creates is intersected with the existing urban fabric, thus producing a hybrid circulation infrastructure on which the city will rebuild itself. The reconstruction model suggested is based on a ribbon development scheme combined with a small scale land redistribution and it is realized in time steps

The collective memory rhizome that reflects the movement flows in the urban fabric as well as the diagrammatic master plan are the result of parametric algorithmic deign. The urban environment is considered as a nonlinear and dynamic system in which basic rules, defined by the designer, lead to the emergence of higher level and scale properties. Topology is the basis on which the designer can address issues of time, evolution and probability. The result of the design process is a diagrammatic scheme of design strategy . This project aims to design notions and not objects. Finally the suggested reconstruction method is being tested on a case study of designing university facilities. The university is a new attractor in the system of Varosha that changes the dynamics of the area, aiming to a boost up of the economy and therefore to a successful reconstruction endeavor.