Ο κριτικός στοχασμός μέσω αρχιτεκτονικής

Abstract

Η εργασία δημιουργήθηκε μέσα από την προσπάθεια να διαπιστωθεί αν το στίγμα που αφήνει ο χώρος στον ανθρώπι-νο νου, είναι ικανό να επηρεάσει τον τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας, αν δηλαδή ο σχεδιασμός, μέσα από τις λειτουργίες που παρέχει εμπλέκεται σε στην ανάπτυξη της σκέψης . Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο δομούνται τα νοήματα που συνοδεύουν τις υλικές μορφές, για να κρίνουμε το βαθμό επίδρασης της αρχιτεκτονικής στη διαμόρφωση των συνειδήσεων και να εξετάσουμε αν η δυναμική του σχεδιασμού μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντες της αντίληψης, επηρεάζοντας στη συνέχεια την κοινωνική πραγματικότητα. Στις ενότητες του δεύτερου μέρους εστιάζουμε στο φαινόμενο του μετασχηματισμού, στα στοιχεία εκείνα δηλαδή που αποσταθεροποιούν το σύστημα αξιών του ανθρώπου και της συλλογικότητας κατ’ επέκταση. Βλέπουμε πως η αρχιτεκτονική πράξη έχει εκπαιδευτικές ιδιότητες γεγονός που μας οδηγεί στην αναζήτηση τρόπων που θα μετέτρεπαν τον χώρο σε βοηθητικό μέσο για την αναμόρφωση του τρόπου ερμηνείας κάθε ανθρώπου. Τέλος παρατίθενται παραδείγματα κατασκευών που φαίνονται να υ-λοποιούν τη πρόθεση για απόσπαση των πρακτικών από τον κοινωνικό προγραμματισμό στην προσπάθεια να αναχθούν σε δυναμικό πεδίο παραγωγής νοημάτων. Τα πρώτα έργα που παρουσιάζονται προέρχονται από το φάσμα του κινήματος Play Art που στοχεύει στην αφύπνιση των δημιουργικών τάσεων του χρήστη προσφέροντας ευκαιρίες για πειραματισμό και ανακάλυψης της γνώσης, ενώ τα επόμενα αποτελούν διαδραστικούς χώρους όπου η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας επιτρέπει μια πραγματική συνομιλία μεταξύ ανθρώπου και κατασκευής.

The work was created through the effort to determine whether the stigma leaves the area in human mind is capable of affecting the perception of reality, if the design, through the operations possible involved in the development of thought. The challenge is to find the way in which structured the meanings attached to material forms, to judge the degree of influence of architecture in the formation of consciences and look if the dynamic design can broaden the horizons of perception, influencing then social reality. In the sections of the second part focuses on the phenomenon of transformation, those elements that destabilize the value system of man and collegiality by extension. We see that the architecture practice has educational properties which leads us to search for ways that would turn the space into an aid to overhaul its interpretation everyman. Finally we present examples of structures that seem to make the intention with the record of social planning in the effort be traced back to a production potential meanings. The earliest works presented are derived from the spectrum of Play Art movement aimed at awakening the creative trends by offering opportunities for experimentation and knowledge discovery, and the next are interactive areas where the use of digital technology enables real conversation between man and construction.