Στην παρούσα διπλωματική εργασία κύριο αντικείμενο μελέτης ήταν η ευστάθεια μετά από βλάβη και συγκεκριμένα, οι νέοι κανονισμοί για τα επιβατηγά – οχηματαγωγά πλοία.
Αρχικά δημιουργήθηκε ένα μοντέλο τύπου ROPAX, με τη βοήθεια του ναυπηγικού λογισμικού NAPA. Στη συνέχεια μελετήθηκαν οι νέοι πιθανοθεωρητικοί κανονισμοί της SOLAS 2009, η μέθοδος GOALDS και η πρόταση SLF-55.
Επιπλέον, στα πλαίσια της συγκεκριμένης εργασίας, εισήχθησαν Risk Control Options (RCO’s) , που αφορούσαν στις βασικές διαστάσεις του πλοίου και στην εσωτερική του διάταξη, ώστε να δημιουργηθούν εναλλακτικές σχεδιάσεις του πλοίου αναφοράς, με σκοπό την αύξηση του δείκτη επιβιωσιμότητας. Οι τροποποιήσεις στο πλοίο αναφοράς εξετάστηκαν και με τη βοήθεια οικονομικών στοιχείων, που υπολογίστηκαν για κάθε σχεδίαση, ώστε να βρεθεί η πιο ικανοποιητική λύση για τη βελτίωση της ευστάθειας κατόπιν βλάβης.
The present study summarizes the results of an investigation on the survivability of ROPAX ships
in damaged condition following a collision accident. A small size ROPAX design has been selected
and a series of design modifications have been elaborated, to study their effect on the ship’s
survivability, expressed by the Attained Subdivision Index, as well as on its lifetime economic
performance, using three different damage stability formulations (SOLAS 2009, GOALDS and SLF
55), all based on the probabilistic concept. The ultimate goal of this study is to investigate the
feasibility of raising the current regulatory requirements on the ship’s survivability, while keeping
the economic impact of the corresponding design modifications within acceptable limits.