Αναζητώντας το όριο του "περίπου αντικειμένου" όταν το "είναι" τείνει στο δυνητικό

Abstract

Στην ερευνητική μας εργασία εξετάζουμε το δυνητικό στο έργο του Pierre Levy και τη δυνητικοποιήση, ως διαδικασία παραγωγής νέων προβλημάτων, θεωρημένη σαν ανοιχτό σύστημα, δηλαδή ένα σύστημα που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Η μετάβαση από τον υποστασιακό στον συμβαντολογικό άξονα περιγράφεται μόνον εκ των υστέρων και ορίζεται ως «κρίσιμο σημείο», όρος δανεισμένος από το θεωρητικό έργο του Manuel de Landa. Αρχικά θα προσδιορίσουμε το σύγχρονο αρχιτεκτονικό «αντικείμενο», εξετάζοντας το δυνητικό σε δύο εκφάνσεις του - σε δύο θεωρίες έκδηλα επηρεασμένες και από άλλα επιστημονικά πεδία. Το δυνητικό στην «Ηλεκτρονική Πολεοδομία» του Τάκη Ζενέτου αποτελεί το σπόρο προς γονιμοποίηση, αλλά και την αφορμή για μια νέα προβληματοθεσία στα ζητήματα σχεδιασμού της πόλης [ενεργοποίηση, δυνητικοποίηση]. Τέλος με αφορμή τα συνέδρια «game set and match» της διεπιστημονικής ομάδας ONL θα εντοπίσουμε τον σύγχρονο ρόλο του αρχιτέκτονα ως συντονιστή ενός «παιχνιδιού» με στόχο την αύξηση της συλλογικής νοημοσύνης, και τις ψηφιακές τεχνολογίες, ως το εργαλείο ανάδυσης του δυνητικού μέσω του παρεμβατικού ρόλου του «ενεργού υποκειμένου» - χρήστη.